Σκηνή 1η: 19 Νοεμβρίου 1999. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα. Η Μυστική Υπηρεσία δεν θέλει να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη γιατί θεωρεί τη χώρα επικίνδυνη και διατυπώνει επίσημα την εκτίμηση ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την προστασία του προέδρου. Ο Κλίντον προσγειώνεται στην Αθήνα και καθώς φτάνει στο Προεδρικό Μέγαρο, το κέντρο της πόλης γεμίζει καπνούς και χημικά, καθώς βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών ξεδιπλώνονται στους δρόμους. Πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαδηλώσεις παίζει ένας σχετικά άγνωστος τότε νεαρός άνδρας, ο Αλέξης Τσίπρας, γραμματέας νεολαίας του κόμματος Συνασπισμός (που τελικά έγινε μέλος του σημερινού αριστερού συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ). Στη συνέχεια ο Έλληνας Πρόεδρος Κωστής Στεφανόπουλος εκφωνεί μια ιστορική ομιλία για τα ελληνικά εθνικά θέματα (που εκτόξευσε τη δημοτικότητά του στα ύψη στην Ελλάδα), αλλά σοκάροντας τους καλεσμένους του, οι οποίοι, καθισμένοι για δείπνο, περίμεναν κάποια κομπλιμέντα.
Σκηνή δεύτερη: Αργά το βράδυ, μετά το επίσημο δείπνο, μια ομάδα Αμερικανών αξιωματούχων πίνουν ένα ποτό στην ταράτσα του ξενοδοχείου Intercontinental. Ανάμεσά τους και ο Antony Blinken (σημερινός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και στη συνέχεια υπεύθυνος για την Ελλάδα και την περιοχή στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας). Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, τα κεντρικά θέματα της συζήτησης ήταν οι συγκρούσεις στους δρόμους και η ομιλία του Έλληνα προέδρου. Και οι δύο είχαν σοκάρει τους αξιωματούχους. Ακόμη και σήμερα, ο Κλίντον αφηγείται την εμπειρία του στο Προεδρικό Μέγαρο ως κάτι πρωτόγνωρο…
Σκηνή Τρίτη: 20 Νοεμβρίου. Τη δεύτερη ημέρα της επίσκεψής του, ο Κλίντον εκφωνεί μια ομιλία στην οποία, για πρώτη φορά, ζητά συγγνώμη για την υποστήριξη των ΗΠΑ στην ελληνική δικτατορία του 1967-74 και τον χειρισμό της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο. Ανεβαίνοντας τις σκάλες του Air Force One, σταματά και ρωτά τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς: «Υπάρχει πολύς θυμός εδώ, αλλά νομίζεις ότι τους έπεισα;»
Σκηνή Τέταρτη: Αρχές του 2000. Επισκεπτόμενος τον Λευκό Οίκο, ένας Έλληνας διπλωμάτης βρίσκει μια μικρή πέτρα και ένα κομμάτι γυαλί σε πλαίσιο σε έναν τοίχο στο γραφείο του Blinken. Από κάτω γράφει «Ένα μικρό αναμνηστικό από την προεδρική επίσκεψη στην Αθήνα».
Σκηνή πέμπτη: Καλοκαίρι 2015. Ένας βετεράνος Αμερικανός πρόεδρος συνομιλεί ανεπίσημα με έναν Έλληνα πρωθυπουργό και προσφέρει συμβουλές, καθώς η χώρα βρίσκεται στο χείλος του Grexit. Κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να φανταστεί 16 χρόνια νωρίτερα ότι θα έπαιζε αυτούς τους ρόλους.
Σκηνή έκτη: 16 Νοεμβρίου 2016. Δεκαεπτά χρόνια μετά την Κλίντον, ένας άλλος Αμερικανός πρόεδρος, ο Μπαράκ Ομπάμα, επισκέπτεται την Αθήνα και εκφωνεί άλλη μια ιστορική ομιλία. Η ομιλία του προέδρου κερδίζει τους Έλληνες γιατί υποδηλώνει κριτική στη γερμανική πολιτική λιτότητας και αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό. Φιλοξενείται από τον ίδιο γραμματέα νεολαίας του Συνασπισμού που είχε συμμετάσχει στις διαδηλώσεις του 1999.
Σκηνή έβδομη: 17 Μαΐου 2022. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εκφωνεί τη δική του ιστορική ομιλία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, σηματοδοτώντας την κορύφωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στα χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Σκηνή όγδοη: 20-21 Φεβρουαρίου 2023. Ο Μπλίνκεν επισκέπτεται την Ελλάδα ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αυτή τη φορά κανείς δεν θα του στείλει αναμνηστικά από σπασμένα τζάμια ή τούβλα από την Αθήνα.
Σκηνή Ένατη: Ποιος ξέρει πώς θα μοιάζει αυτή η σκηνή; Κατά έναν παράδοξο τρόπο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος τώρα είναι οι υψηλές προσδοκίες, ειδικά για το τι θα κάνουν οι ΗΠΑ σε μια δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα. Είναι ο φόβος του ιλίγγου, όταν κάτι φτάνει, μέσα από πολλές δυσκολίες και με απροσδόκητο τρόπο, μια κορύφωση.