Οι αρχαιολόγοι που ανασκάπτουν ένα ιερό στην κορυφή ενός λόφου στο νησί της Κύθνου στο Αιγαίο ανακάλυψαν «αμέτρητα» αφιερώματα αγγείων που άφησαν αρχαίοι πιστοί ανά τους αιώνες, ανακοίνωσε την Τετάρτη το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας.

Σε δήλωση του υπουργείου ανέφερε ότι τα ευρήματα από την εργασία φέτος περιελάμβαναν περισσότερα από 2.000 άθικτα ή σχεδόν πλήρη πήλινα ειδώλια, κυρίως γυναικών και παιδιών, αλλά και ορισμένων ανδρών ηθοποιών, καθώς και χελώνες, λιοντάρια, γουρούνια και πουλιά.

Πολλά τελετουργικά αγγεία που αποκαλύφθηκαν συνδέονται με τη λατρεία της Δήμητρας, της αρχαίας Ελληνίδας θεάς της γεωργίας, και της κόρης της Περσεφόνης, στην οποία ήταν αφιερωμένο το ανασκαμμένο συγκρότημα του ιερού.

Η παραθαλάσσια τοποθεσία του Βρυόκαστρου στην Κύθνο ήταν η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, κατοικήθηκε χωρίς διακοπές μεταξύ του 12ου αιώνα π.Χ. και του 7ου μ.Χ., όταν εγκαταλείφθηκε για ισχυρότερη θέση σε περίοδο πειρατικών επιδρομών.

Τα τεχνουργήματα προήλθαν από τα λιγοστά ερείπια των δύο μικρών ναών, ένα μακρύ κτίριο κοντά που μπορεί να χρησίμευε ως αποθήκη ναού και έναν κοντινό λάκκο όπου θάφτηκαν παλαιότερες προσφορές για να δημιουργηθεί χώρος για νέα. Το ιερό ήταν σε χρήση για περίπου χίλια χρόνια, ξεκινώντας από τον 7ο αιώνα π.Χ

Η ανασκαφή του Ελληνικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Υπουργείου Πολιτισμού βρήκε επίσης πολυτελή αγγεία εισαγόμενα από άλλα μέρη της Ελλάδας, περίτεχνα λυχνάρια και θραύσματα τελετουργικών αγγείων που χρησιμοποιήθηκαν στη λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης στην Ελευσίνα, ένα αρχαίο προάστιο της Αθήνας.

Δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό η τοποθεσία στην Κύθνο συνδέθηκε με την Ελευσίνα — ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της αρχαίας Ελλάδας, όπου οι θεές λατρεύονταν κατά τη διάρκεια μυστικών τελετών που ήταν ανοιχτές μόνο σε μυημένους που απαγορευόταν να μιλήσουν για αυτό που έβλεπαν. Το ιερό στην Ελευσίνα είναι γνωστό ότι κατείχε γη στο νησί.

Η Κύθνος, στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων, πρωτοκατοικήθηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Τα κοιτάσματα χαλκού του εξορύσσονταν από την 3η χιλιετία π.Χ., και στη ρωμαϊκή εποχή ήταν τόπος πολιτικής εξορίας.

Οι ανασκαφές πρόκειται να συνεχιστούν έως το 2025.