Πάντα είχαμε και θα έχουμε πυρκαγιές στην Ελλάδα. Θα έχουμε επίσης μεγάλες πυρκαγιές που δεν μπορούν να σβήσουν για μέρες και προκαλούν τεράστιες καταστροφές – και όχι μόνο εμείς. Ακόμη και χώρες με ανεξάντλητα μέσα και τεράστια εμπειρία πυρόσβεσης, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς, έχουν βιώσει πυρκαγιές που δεν μπορούσαν να σβήσουν για μέρες και προκάλεσαν αφάνταστες ζημιές. Είναι πάντα καλό να βλέπεις τα πράγματα με μέτρο και λογική, όσο ζοφερά και καταθλιπτικά κι αν είναι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε την αίσθηση του επείγοντος, την αίσθηση ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Ούτε εμείς οι πολίτες, ούτε, πολύ περισσότερο, οι πολιτικοί που διοικούν τη χώρα.
Συχνά αναρωτιέμαι τι στο καλό σκεφτόμαστε, για παράδειγμα, όταν ψηφίζουμε στις δημοτικές εκλογές. Υπάρχουν περιπτώσεις που η ανεπάρκεια και η ανικανότητα κάποιων δημοτικών στελεχών είναι τόσο εμφανής, που είναι κυριολεκτικά κραυγαλέα. Κατά τη διάρκεια χιονοθύελλας και μεγάλων δασικών πυρκαγιών, βλέπουμε τους περιφερειάρχες και τους αντιπεριφερειάρχες να χάνονται εντελώς. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη, τόσο όσον αφορά την πρόληψη όσο και την επιχειρησιακή αντιμετώπιση κάθε κρίσης. Κι όμως, συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε σαν να μας ενδιαφέρει αν θα οργανώσουν και θα πάνε σε γιορτές και πανηγύρια. Δεν μας περνάει από το μυαλό ότι τα λάθη και οι παραλείψεις τους μπορεί να κάνουν τα σπίτια μας να καούν ή να πλημμυρίσουν; Δεν συνειδητοποιούμε ότι σε αυτήν την εποχή των ακραίων φαινομένων και της κλιματικής αλλαγής είναι εξίσου κρίσιμο να έχουμε ικανούς και επιχειρησιακά αποτελεσματικούς ανθρώπους σε αυτές τις θέσεις με έναν καλό αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων ή διοικητή του ναυτικού; Η ασφάλεια δεν αφορά πλέον μόνο τα σύνορά μας. Οι κίνδυνοι και οι προκλήσεις βρίσκονται τώρα και μέσα στα «τείχη» μας.
Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τους πολιτικούς που αναλαμβάνουν καίριες θέσεις. Θυμάμαι πάντα την έκπληξη των ενήμερων, όταν ένας πρωθυπουργός διόριζε σε μια τόσο καίρια θέση έναν πολιτικό που προφανώς δεν είχε τα προσόντα γι’ αυτό. Ερωτηθείς γιατί το έκανε, απάντησε: «Επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να σημειωθούν όλα τα κουτάκια», που σημαίνει ότι ήταν προϊόν ισορροπιών κομμάτων και παρασκηνιακών συμφωνιών. Λίγους μήνες αργότερα, έγινε η καταστροφή και ο αρμόδιος υπουργός το εξήγησε χρησιμοποιώντας μια πρωτόγονη ποιητική έκφραση.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παίζουμε παιχνίδια και «τικ κουτάκια» με οτιδήποτε επηρεάζει τον ζωτικό πυρήνα του κράτους και την ασφάλεια της χώρας. Το να παίζεις παιχνίδια σε άλλες, πιο ανώδυνες, περιοχές είναι επιτρεπτό γιατί το απαιτεί η πολιτική. αλλά όχι σε τομείς που επηρεάζουν τις ζωές όλων. Καλό θα ήταν να το θυμόμαστε αυτό όταν πάμε στις κάλπες, αλλά και όσοι παίρνουν τις αποφάσεις για το ποιος θα διοριστεί πού. ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι θα βρεθούμε σε μια αέναη κρίση χωρίς τέλος.