Υπάρχει πράγματι βάση στον φόβο της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει πιθανή επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα στην προεκλογική της εκστρατεία για να συγκεντρώσει ψήφους. Θα ήταν ανόητοι να μην το κάνουν. Δεν θα έκαναν το ίδιο και τα άλλα πολιτικά κόμματα αν ήταν στην εξουσία; Παρά το γεγονός ότι η εκστρατεία για την επιστροφή τους ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, αυτό που θα μείνει τελικά στο μυαλό του κοινού είναι η στιγμή που θα επιτευχθεί ο εθνικός στόχος.
Αν τελικά τα μάρμαρα επιστρέψουν με ναυλωμένες πτήσεις, θα γινόταν μια τεράστια γιορτή. Δεν ξέρουμε αν θα τους χαιρετίσουμε με τις τιμές που επιφυλάσσονται για τους αρχηγούς κρατών – ή αν θα κρατήσουμε όλη αυτή τη φανφάρα μόνο για το «Άγιο Φως» που φθάνει κάθε Ορθόδοξο Πάσχα από την Ιερουσαλήμ– αλλά το τελετουργικό θα είναι το ίδιο. Μια παράταξη στρατιωτών, μπάντες που φωνάζουν, λίγη ομιλία στην πασαρέλα και όλα τα συναφή razzmatazz.
Αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις πιθανές προθέσεις της κυβέρνησης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης –όπως κάθε πρωθυπουργός– θα ήθελε οποιαδήποτε επιστροφή να γίνει πριν από τις επόμενες γενικές εκλογές. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από 20 χρόνια μια κάμερα τράβηξε μια άτυπη συνομιλία του τότε σοσιαλιστή πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη με τον Βρετανό ομόλογό του Τόνι Μπλερ. «Τόνι, θα ήθελα να συζητήσουμε τα μάρμαρα μαζί σου… όπως ξέρεις, έχουμε εκλογές του χρόνου στην Ελλάδα. Ίσως αυτό να είναι χρήσιμο», ακούστηκε να λέει ο Σημίτης σε ένα απόσπασμα από το περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Οκτώβριο του 2003.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό. Όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επανεκλεγούν και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να εκλεγούν. Η δημοκρατία δεν είναι ένα παιχνίδι που βασίζεται στις καλές προθέσεις των καλών ανθρώπων. Λειτουργεί με τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των παικτών, ανεξάρτητα από το αν είναι καλοί ή κακοί. Επίσης δεν έχει σημασία αν το κάνουν για τη χώρα, για να μπουν το όνομά τους στα βιβλία της ιστορίας ή για να κερδίσουν ψήφους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, και αν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, αυτό θα είναι καλό για τη χώρα, ανεξάρτητα από το ποιος θα καρπωθεί το όφελος στις δημοσκοπήσεις.
Φυσικά, ο σφετερισμός ψήφων είναι εξαιρετικά επισφαλής. Αυτό φαίνεται από τη σχέση των νεοελλήνων με την αρχαιότητα. Το επικαλούμαστε μόνο για να δείξουμε ότι προερχόμαστε από πανίσχυρους προγόνους: Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Pew Research από το 2018, το 89% των Ελλήνων είναι προφανώς πεπεισμένο για την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού. Αναρωτιέμαι πόσοι Έλληνες έχουν πραγματικά επισκεφθεί την Ακρόπολη εθελοντικά (εκτός από τις υποχρεωτικές σχολικές εκδρομές);
Τέλος, πρέπει να θυμόμαστε επίσης ότι η κυβέρνηση Σημίτη πέτυχε μεγάλους εθνικούς στόχους –όπως η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ– αλλά οι τάσεις για τις εκλογές του 2004 είχαν διαμορφωθεί από καιρό (και το ΠΑΣΟΚ έχασε από τη Νέα Δημοκρατία). Επομένως, μπορούμε να προβλέψουμε με σχετική βεβαιότητα ότι ο θετικός αντίκτυπος από την επιστροφή των μαρμάρων για τους κυβερνώντες συντηρητικούς θα είναι ανάλογος με τον αρνητικό αντίκτυπο του σκανδάλου των υποκλοπών. Αυτό σημαίνει κοντά στο μηδέν.