Η πολιτική ορθότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη θεραπεία κοινωνικών ασθενειών, καθώς και για την εκπαίδευση ή την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Τούτου λεχθέντος, η πολιτική ορθότητα περιστασιακά έχει φτάσει σε ένα – μερικές φορές γελοίο – άκρο. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (και συχνά μιμούνται από τα δυτικοευρωπαϊκά ομολόγους τους). Το προσωπικό και οι φοιτητές στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ αισθάνονται όλο και περισσότερο ότι είναι φτιαγμένοι να ασφυκτιούν υπό την επίδραση της πολιτικής ορθότητας.

Δεν μιλάμε για υποστηρικτές του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ή για θαυμαστές του αείμνηστου Ρόναλντ Ρίγκαν, αλλά για ανθρώπους που στην Ελλάδα και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης θα χαρακτηρίζονταν ως κεντροαριστεροί ή αριστεροί. Κανείς δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα ή θα μπορούσε να γίνει στόχος βιτριολικών επιθέσεων εάν ξεπεράσουν, έστω και ελαφρώς, τα όρια του πολιτικά αποδεκτού. Μια καθηγήτρια φέρεται να απολύθηκε επειδή διάβασε μια φυλετική δυσφήμιση σε ένα βιβλίο του Mark Twain που προσέβαλε έναν από τους μαθητές της. Το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα στον κόσμο, δημοσίευσε ένα ευρετήριο «επιβλαβούς γλώσσας» που θέλει να εξαλείψει. Οι Αμερικανοί έλεγαν ότι είναι άχρηστο να μαστιγώσεις ένα νεκρό άλογο. Λοιπόν, όχι πια, καθώς η μεταφορά θεωρείται πλέον ότι συγχωρεί την κακοποίηση ζώων. Η λίστα με το τι επιτρέπεται και τι όχι είναι ατελείωτη. Το ίδιο είναι και η λίστα των πινακίδων τουαλέτας, για λόγους περιεκτικότητας.

Αυτό το είδος φανατισμού αρχικά αποξένωσε τμήματα του αμερικανικού πληθυσμού που ήταν στα δεξιά του πολιτικού φάσματος ή που θεωρούνταν περιθωριακά ή καθυστερημένα. Σταδιακά, όμως, έφτασε να ξενερώνει και όσους θέλουν απλώς να σκέφτονται με ανοιχτό μυαλό, να εκφράζονται ελεύθερα και να μην ανέχονται τη συνεχή προσοχή της αστυνομίας του PC. Παραδόξως, θα δείτε συχνά λογικούς, μετριοπαθείς ακαδημαϊκούς και φοιτητές να αγανακτούν για το φαινόμενο, πάντα κεκλεισμένων των θυρών.

Ρώτησα πρόσφατα έναν φίλο μου καθηγητή σε ένα μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο πόσο καιρό πιστεύει ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί πριν το εκκρεμές γυρίσει κάπου στη μέση. Ο καθηγητής, που κλίνει προς την κεντροαριστερά, είχε ο ίδιος μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία που τον έβαλε στο επίκεντρο μιας μικρής επίθεσης χωρίς ουσιαστικό λόγο, αλλά αντιμετώπισε τις συνέπειες στωικά. Απάντησε ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον μια ακόμη γενιά μέχρι να επιτευχθεί κάποια ισορροπία. Αυτό, ωστόσο, θα έχει μεγάλο κόστος, και το σημαντικότερο, με πολλές πολιτικές παρενέργειες, διότι –ως γνωστόν– η δράση φέρνει πάντα μια αντίδραση όταν ταλαντεύεται σε ακραία και παράλογα επίπεδα.