Οι πρόσφατες γελοιότητες του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι προφανώς μια ακραία μορφή ψυχολογικού πολέμου. Αυτός και οι υπουργοί και οι σύμβουλοί του συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τις ίδιες απειλές, ξανά και ξανά, μέρα με τη μέρα. Οι ανταποκριτές από την Τουρκία έχουν ξεμείνει από ιδέες για τίτλους. Με τόσο σαφείς και συχνές απειλές, είναι δύσκολο να γράψεις για «κλιμάκωση» ή «κρεσέντο».
Ούτε αυτές οι απειλές μπορούν να απορριφθούν. δεν είναι περίπτωση του σκύλου με περισσότερο γάβγισμα παρά δάγκωμα. Μια θεωρία, ωστόσο, υποστηρίζει ότι όλα αυτά είναι μια ψυχολογική τακτική που αποσκοπεί, κυρίως, στο να οικειοποιήσει την Ελλάδα και να την εξαναγκάσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς όρους – και χωρίς να χρειαστεί να ξεσπάσει κρίση. Η τακτική δεν έχει αποδώσει αλλά σαφώς δοκιμάζεται. Ο δεύτερος στόχος είναι η τουρκική κοινή γνώμη. Ο Ερντογάν πουλάει εθνικισμό και αίσθημα υπεροχής. Υπάρχει ο κίνδυνος η αξιοπρέπειά του να παρουσιαστεί ως βομβιστικές και κούφιες απειλές, που τον σημαδεύουν για κριτική.
Ο Ερντογάν, ωστόσο, παίζει και σε άλλο κοινό, και αυτό είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη. Και οι δύο έχουν καταστήσει σαφές στην Άγκυρα ότι δεν θέλουν προβλήματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά δεδομένου του μαινόμενου πολέμου στην Ουκρανία και της τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τη Δύση της συνοχής του ΝΑΤΟ. Το μήνυμα έχει σταλεί στον Ερντογάν από το υψηλότερο δυνατό επίπεδο και μέσω πολλαπλών καναλιών. Υπάρχει, λοιπόν, πιθανότητα οι απειλές του να είναι, εν μέρει, οι συνήθεις ανταλλαγές, με τις οποίες μπορεί να ισχυριστεί ότι συγκρατείται, παρόλο που έχει δίκιο και δέχεται πιέσεις από τις επερχόμενες εκλογές. Και με αντάλλαγμα να μην πραγματοποιήσει τις απειλές του, περιμένει να πάρει το πράσινο φως για την πώληση των F-16, μεταξύ άλλων απαιτήσεων.
Η Ελλάδα πρέπει να παλεύει με τη φωτιά. Πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσει ψυχολογία, με σοβαρό τρόπο. Πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα μεταφέρει ποτέ εικόνα χάους, με τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των ηγεσιών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών να εμφανίζονται στα πρωτοσέλιδα. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ασημένιο σκάφος: Παρόλο που οι πολιτικοί μας μπορεί να σκίζουν ο ένας τον λαιμό του άλλου στη δημόσια αρένα, η εθνική συναίνεση και η ενότητα παραμένουν ισχυρές, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σχέσεις με την Τουρκία.
Μια τελευταία παρατήρηση: Πολλοί έχουν προβλέψει ότι η περίοδος ενόψει των εκλογών στην Τουρκία και την Ελλάδα θα είναι επικίνδυνη. Όσοι γνωρίζουν πίστευαν ότι θα ήταν ασφαλέστερο, ή τουλάχιστον πιο προβλέψιμο, αν ο Ερντογάν ήταν σίγουρος για τη νίκη στις τουρκικές εκλογές. Από την Τετάρτη και τα πιο πρόσφατα «λάθη» του, ωστόσο, αυτό το σενάριο έχει γίνει πιο απίθανο.