Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει στη Βουλή σειρά νομοσχεδίων ενόψει των γενικών εκλογών, όποτε αυτές διεξαχθούν. Πολλά από αυτά τα νομοσχέδια είναι δεσμεύσεις της κυβέρνησης στην προηγούμενη προεκλογική εκστρατεία και επιχειρούν μεταρρυθμίσεις σε τομείς που μαστίζονται από προβλήματα εδώ και χρόνια, δημιουργώντας τεράστιες δυσκολίες στους πολίτες, αλλά και εμποδίζοντας την ανάπτυξη της χώρας.
Ένα από τα νομοσχέδια που έχει προγραμματιστεί να ψηφιστεί πριν από τη λήξη της κυβερνητικής θητείας αφορά αλλαγές στο σύστημα διοικητικής δικαιοσύνης. Η νέα νομοθεσία ουσιαστικά επιχειρεί έναν δικαστικό «Καλλικράτη» (ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που ψηφίστηκε το 2010 που αναμόρφωσε τα διοικητικά όρια στην Ελλάδα και αναμόρφωσε την τοπική αυτοδιοίκηση) για διοικητικά δικαστήρια, τα οποία είναι διάσπαρτα σε όλη τη χώρα, με πολλά να υποχρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια.
Εάν η επερχόμενη νομοθεσία τολμήσει να κάνει ουσιαστικές αλλαγές, αυτή η μεταρρύθμιση θα σηματοδοτήσει την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε πραγματικές αλλαγές στη δικαιοσύνη, της οποίας οι πολυάριθμες ελλείψεις την έχουν καταστήσει θεσμική αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας. Το νομοσχέδιο αναμένεται να τεθεί σύντομα σε δημόσια διαβούλευση και θα προωθηθεί στη Βουλή για ψήφιση πριν από τις εκλογές.
Ο λόγος που η κυβέρνηση θέλει να περάσει αυτό το νομοσχέδιο πριν από τις επόμενες εκλογές είναι βασικά και πρωτίστως το γεγονός ότι είναι μια συμφωνημένη απαίτηση για την εκταμίευση της βοήθειας από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, η οποία θα χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση σημαντικών έργων όπου υπάρχουν σημαντικές ανάγκες. Το νομοσχέδιο είναι βέβαιο ότι θα ψηφιστεί και θα τηρηθεί η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να υπάρξουν εκταμιεύσεις στο μέλλον.
Ωστόσο, αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να νομοθετήσει μεταρρυθμίσεις απλώς για να πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη λήψη κεφαλαίων, αλλά για να διασφαλίσει ότι οι επιχειρούμενες αλλαγές ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες, είναι εφικτές και θα εφαρμοστούν.
Η οδυνηρή εμπειρία των προγραμμάτων διάσωσης και των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής μάς έχει διδάξει ότι οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να γίνουν νόμοι, αλλά συνήθως παραμένουν στα χαρτιά και μόνο μερικές από αυτές προχωρούν πραγματικά.
Όσον αφορά τις αλλαγές στη διοικητική δικαιοσύνη, θα πρέπει να είναι ουσιαστικές και να αποτελούν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όχι ένα σύνολο προχειρών μέτρων, καθώς αυτή η νομοθεσία θα δημιουργήσει, πάνω απ’ όλα, το προηγούμενο για παρόμοιες αλλαγές στην ποινική και αστική δικαιοσύνη, όπου τα προβλήματα είναι τεράστια. . Μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως πρότυπο για επερχόμενες αλλαγές σε άλλους κρίσιμους τομείς, όπως η τριτοβάθμια εκπαίδευση και η υγεία.