Πριν από ένα τέταρτο αιώνα, τον Ιούνιο του 1998, το έκτο τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέταζε μια φαινομενικά παράδοξη περίπτωση: η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αρνιόταν να απονείμει πτυχίο σε έναν από τους αποφοίτους της επειδή αρνήθηκε να πάρει τον καθιερωμένο θρησκευτικό όρκο. Ο απόφοιτος, που πιθανότατα γνώριζε τις Γραφές, τους ιερούς κανόνες και τη σύγχρονη ελληνική ιστορία καλύτερα από τους καθηγητές του, είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη.
Δεν ήταν ούτε άθεος ούτε μπολσεβίκος. Επικαλέστηκε τη δική του χριστιανική συνείδηση. Το κύριο επιχείρημά του βασίστηκε στην τρίτη Εντολή («Μη παίρνετε το όνομα του Κυρίου του Θεού σας μάταια· γιατί ο Κύριος δεν θα κρατήσει αθώο αυτόν που παίρνει το όνομά του μάταια») και τα λόγια του Ιησού, «Αλλά εγώ να σου πω να μην βρίζεις καθόλου». Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε υπέρ του, κήρυξε παράνομη την πράξη της Θεολογικής Σχολής και αποφάσισε ότι ο απόφοιτος μπορεί να ορκιστεί στην τιμή και τη συνείδησή του, χωρίς καμία επίκληση του θείου.
Όπως λέει ο μύθος, η Ελλάδα είναι ένα κοσμικό κράτος. Πράγματι δεκαετίες τώρα αγωνίζεται μεθοδικά για να πετύχει τον χωρισμό της από την Εκκλησία. Ο θρησκευτικός όρκος είναι επίσης μια πτυχή αυτού του «πολέμου», ακόμα κι αν οι θαυμαστές του Έλληνα μελετητή Αδαμάντιου Κοραή δεν τον καταλαβαίνουν και θέλουν τα πάντα φωτισμένα, παρά το γεγονός ότι μόλις μπήκαμε στον τρίτο αιώνα της ανεξαρτησίας.
Γιατί όλο το νέο υπουργικό συμβούλιο της Νέας Δημοκρατίας (με εξαίρεση τον υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάνο Τσακλόγλου) και η συντριπτική πλειοψηφία των νέων βουλευτών έδωσαν θρησκευτικό όρκο; Όχι φυσικά γιατί ο συνεχής αγώνας τους για ψήφους και ο λαϊκισμός τους απαιτεί δημόσιες επιδείξεις θρησκευτικότητας, αλλά για να εκθέσουν τη θρησκευτική ιεραρχία ως ασυνεπή με την ίδια την πίστη της. Ως γνωστόν, ούτε οι νέοι μητροπολίτες ούτε ο νυν αρχιεπίσκοπος έχουν δώσει θρησκευτικό όρκο, για να μην προσβάλλουν τους ιερούς κανόνες. Πώς λοιπόν επιμένουν στις θρησκευτικές ορκωμοσίες των πολιτικών, γνωρίζοντας ότι, για αυτούς, το ψέμα είναι επαγγελματική αρετή; Δεν ακυρώνουν τις δικές τους πεποιθήσεις σε κοινή θέα; Αυτό είναι λοιπόν το σχέδιο: Εκθέτουμε τους κληρικούς και πετυχαίνουμε διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους. Πόσο σατανικό!
Στα τέλη Δεκεμβρίου 2008, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε πει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή ότι «η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία». Σε τι βασίστηκε αυτή η γνώμη; Στην ίδια γραμμή που το στήριξε ο απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής: «Μα σου λέω να μην βρίζεις καθόλου». Όμως τα χρόνια πέρασαν και ο θρησκευτικός όρκος, μια τελετή αμοιβαίας υποκρισίας, μετράει όλο και περισσότερους πιστούς.