Δεν ξέρω αν υπάρχουν δημοσκοπήσεις που να το επιβεβαιώνουν, αλλά πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που παρακολούθησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου (μεταξύ αυτών και ο ίδιος) ήθελαν να δουν τον Λιονέλ Μέσι να στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής. Και αναρωτιέμαι γιατί νοιαζόμαστε για έναν ποδοσφαιριστή από μια ξένη χώρα που τα επιτεύγματα του δεν έχουν καμία σχέση με τη δική μας ζωή.

Μήπως επειδή αναζητούσαμε «δικαιοσύνη» για τον κορυφαίο παίκτη της εποχής μας (ή ίσως οποιασδήποτε εποχής), με την κατάκτηση του ενός τροπαίου που του είχε διαφύγει; Θέλαμε να συμμετάσχουμε στη δόξα του δίνοντας μαρτυρία γι’ αυτήν; Ίσως μας νοιάζει γιατί γνωρίζουμε ότι παρά τα θρυλικά του επιτεύγματα στην Ευρώπη, ο Μέσι δεν έχει κερδίσει την αγάπη των συμπατριωτών του; Και πάλι, αν δεν είμαστε Αργεντινοί, γιατί είναι δική μας υπόθεση αν ένας πολυεκατομμυριούχος ποδοσφαιριστής αναζητά μεγαλύτερη δόξα; Τι είναι αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο άνθρωπο τόσο οικείο που μας ενδιαφέρει η μοίρα του;

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στην εξοικείωση που νιώθουμε με ανθρώπους που βλέπουμε στις οθόνες μας, των οποίων τις ιστορίες ακολουθούμε, με όλα τα σκαμπανεβάσματα τους. Αυτή η αίσθηση εγγύτητας είναι σαγηνευτική και μια ψευδαίσθηση – κατά κάποιο τρόπο, νιώθουμε ότι ο πρωταγωνιστής νοιάζεται και για εμάς. Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε (αν υπάρχει κάποια βάση για αυτό στην πραγματικότητα, φυσικά). Στην εικόνα μας για τον Μέσι, βλέπουμε έναν σοβαρό άνθρωπο που μας μαγεύει με την τέχνη και την επιμονή του, με τη στρατηγική του σκέψη, με το πρόβλημα στη σωματική του ανάπτυξη που έπρεπε να ξεπεράσει, με τον κόπο του υπό τη σκιά του Ντιέγκο Μαραντόνα.

Αυτά τα «σημεία επαφής» δεν θα ήταν τόσο δυνατά αν ο Μέσι δεν συνδύαζε ένα τόσο γνώριμο πρόσωπο με το απόκοσμο ταλέντο του, αν ήταν απλώς ένας υπεραθλητής, όπως ο βασικός του αντίπαλος Ρονάλντο. Θέλουμε τα είδωλά μας να είναι σαν εμάς αλλά και πολύ πιο ανώτερα, ώστε οι νίκες τους να μας ανεβάσουν και εμάς. Αυτή η προσωπική ανάγκη γίνεται η υπερφυσική, μαζική επιρροή που απολαμβάνει ο «ήρωας», ο ηγέτης ή η θρησκευτική φιγούρα καθώς προσωποποιούν τις προσωπικές και συλλογικές μας επιθυμίες. Και έτσι, θέλουμε ένα αίσιο τέλος στην ιστορία του Μέσι. Θέλουμε όνειρα. Για να αγνοήσουμε τη FIFA και όλους τους άλλους εμπόρους της δύναμης των ονείρων.