Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κερδίζει δυναμική στις δημοσκοπήσεις ενόψει των προεδρικών εκλογών του επόμενου έτους και τώρα προηγείται του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγού του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά μία ποσοστιαία μονάδα, ανέφερε ο ανταποκριτής της Καθημερινής Μανώλης Κωστίδης τη Δευτέρα από την Κωνσταντινούπολη. Η απόδοση του Ερντογάν υποδηλώνει ότι η εθνικιστική του ατζέντα, η απειλητική ρητορική κατά της Ελλάδας και οι αμερικανικές επιθέσεις αποδίδουν καρπούς.

Ο μέσος Τούρκος έχει πληγεί σοβαρά από τον πληθωρισμό στη χώρα, τώρα κοντά στο 100%, καθώς οι τιμές των βασικών τροφίμων έχουν εκτιναχθεί. Ωστόσο, οι ψηφοφόροι δυσκολεύονται να γυρίσουν την πλάτη στον αυταρχικό ηγέτη τους. Θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι κατά τη διάρκεια των πολλών ετών στην εξουσία του, το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας τάξης της Τουρκίας έχει ανέβει. Εν τω μεταξύ, ένα αυξανόμενο μερίδιο Τούρκων πολιτών φαίνεται να επηρεάζεται από την εθνικιστική φιλοδοξία του Ερντογάν να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να ενισχύσει την παγκόσμια θέση της χώρας.

Άλλωστε, ο Ερντογάν έχει καταφέρει να αντιμετωπίζεται ως σημαντικός διεθνής παράγοντας. Έχει γίνει συνομιλητής του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, αρνείται να μείνει πίσω από τις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας και διεκδικεί μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Εν τω μεταξύ, τουρκικά στρατεύματα έχουν παρέμβει στη Συρία και τη Λιβύη και τουρκικά drones έχουν αναπτυχθεί στη σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν και, τώρα, στον συνεχιζόμενο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Επιπλέον, ο Ερντογάν αποσιωπά τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον σχετικά με τα ρωσικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας S-400.

Είναι έτοιμη η Αθήνα για άλλη μια θητεία Ερντογάν; Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι μια ακόμη νίκη του Ερντογάν θα διαδεχόταν ένα νέο πρόσωπο και μια νέα προσέγγιση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλοι λένε ότι μια επανεκλογή θα τροφοδοτούσε τη μεγαλομανή φιλοδοξία του να μετατρέψει την Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη με τον εαυτό του ως τον παντοδύναμο ηγέτη όλων των ισλαμικών κρατών στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, προφανώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο διεθνές τοπίο, επίσης στον απόηχο της φαινομενικής παρακμής της Μόσχας. Η Αθήνα πρέπει να αποφασίσει τι ρόλο θέλει να παίξει στο εκκολαπτόμενο παγκόσμιο περιβάλλον και να σταματήσει να βλέπει τις εξελίξεις μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ελληνοτουρκικών διαφορών.