Καθώς περπατούσαμε στα στενά δρομάκια της Ξάνθης στη βόρεια Ελλάδα, ακούγαμε συχνά να μιλούν τουρκικά σε συζητήσεις. Καθίσαμε σε ένα καφέ και μιλήσαμε για την κοινότητα που εκπροσωπεί ο Ιμάμ Αχμέτ, τους 40.000 Πομάκους που προσπαθούν συνεχώς να βρουν τη φωνή τους ως μειονότητα μέσα σε μια μειονότητα.
Ο Αχμέτ, ο οποίος είναι επικεφαλής του Πανελληνίου Συνδέσμου Πομάκων και εκδότης της πρώτης πομακικής εφημερίδας, Zagalisa, κάθισε πρόσφατα με την Καθημερινή για να μιλήσει για αυτό το εγχείρημα, αλλά και για τις διαρκείς ελλείψεις του ελληνικού κράτους, που επέτρεψε Η Τουρκία να διεισδύσει στην πομακική κοινότητα, και τις εκλογικές ιδιαιτερότητες της Θράκης, που μόλις πρόσφατα εμφανίστηκαν ξανά στην επικαιρότητα.
«Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι υπάρχει μια μειονότητα 130.000 ατόμων και ότι αυτή η μειονότητα είναι τουρκική», λέει ο Αχμέτ. «Συνδέει εμένα, έναν Πομάκο, με τους Τσιγγάνους του Δροσερού – δηλαδή τους Ρομά. Η μειοψηφία δεν αποτελείται μόνο από Πομάκους. Για την ελληνική και την τουρκική κυβέρνηση η λέξη «Πομάκ» δεν υπάρχει. Φοβούνται ακόμη και να το προφέρουν. Μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει από κανένα νομάρχη, δήμαρχο ή από κανέναν υπουργό να αναφέρει τη λέξη «Πομάκοι», ενώ μερικές φορές αναφέρονται στα Πομακοχώρια (τα χωριά των Πομάκων) αποφεύγοντας την πραγματική λέξη και λέγοντας «ορεινή περιοχή, ‘” εξηγεί.
«Για μένα, έναν Έλληνα πολίτη, είναι προσβλητικό όταν πηγαίνω στην Ευρώπη να με λένε μουσουλμάνο, γιατί υπάρχει ισλαμοφοβία και ξενοφοβία και αυτοί που ονομάζονται Χασάν, Χουσεΐν, Αχμέτ, Μεχμέτ αντιμετωπίζονται σαν να είναι Τούρκοι και δυνητικά επικίνδυνοι τρομοκράτες. ” εξηγεί. «Επομένως, δεν αποδέχομαι αυτό που λέει η ελληνική κυβέρνηση για μια «μουσουλμανική μειονότητα». Δεν υπάρχει «μουσουλμανική μειονότητα». Είμαστε Έλληνες πολίτες, Πομάκοι στην καταγωγή, Μουσουλμάνοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι με τους Ρομά που δεν είναι Μουσουλμάνοι, ούτε με τους Πομάκους στα βουνά της Δράμας και των Σερρών με τους οποίους μοιραζόμαστε μια γλώσσα αλλά είμαστε χριστιανοί. Επομένως, δεν πρέπει να μας διχάζουν και να μας λένε Έλληνες Χριστιανούς και μη Έλληνες».
Ο Αχμέτ λέει ότι οι Τούρκοι «δεν μπόρεσαν να μας κάνουν Τούρκους στα 500 χρόνια σκλαβιάς. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες προσπαθούν να μας κάνουν Τούρκους. Έχουν επενδύσει σε αυτό το θέμα, πράγμα που σημαίνει ότι η Ziraat Bank εδώ, για παράδειγμα, και θυμάμαι μια σχολική εκδήλωση όπου ο διευθυντής της μοίραζε κάρτες και έλεγε στους γονείς να περάσουν από το γραφείο του για ένα φλιτζάνι τσάι. Κανένας Έλληνας Χριστιανός δεν έχει επισκεφτεί τα χωριά και δεν έχει προσφέρει ειδικές υπηρεσίες για να μην χρειάζεται να πάρουν τις συντάξεις οι συνταξιούχοι. Όταν επισκέπτονται Έλληνες πολιτικοί, έχουν πλήθος 50 ατόμων, αλλά όταν επισκέπτεται ο Τούρκος πρόξενος παίρνει 1.500. Αυτό συμβαίνει γιατί οι Έλληνες πολιτικοί θυμούνται την περιοχή μόνο πριν από τις εκλογές, όταν κάθε Τούρκος αρχηγός κόμματος ή υπουργός που έχει επισκεφθεί τη Δυτική Θράκη έχει μπει στον κόπο να πάει στα χωριά».
Ο Αχμέτ αποδοκιμάζει επίσης την απουσία του κράτους σε πιο πρακτικά ζητήματα όπως οι υποδομές και η υγειονομική περίθαλψη, λέγοντας ότι ο στρατός συχνά πρέπει να παρέμβει για να καθαρίσει τους δρόμους μετά από πλημμύρες, για παράδειγμα. Ο στρατός έχει επίσης μια ιατρική μονάδα που στέλνει στα χωριά της περιοχής για να προσφέρει στους κατοίκους βασική υγειονομική περίθαλψη.
«Υπάρχει ένα ιατρικό κέντρο Εθνικής Υγείας στον Εχίνο που δεν λειτουργεί σωστά, όπως συμβαίνει και με αυτό της Σταυρούπολης, οπότε οι ασθενείς έρχονται στην Ξάνθη, αλλά και το νοσοκομείο εδώ είναι τρομερό, τόσοι πολλοί καταλήγουν να πάνε ακόμα πιο μακριά. Αλεξανδρούπολη», λέει ο Αχμέτ.
Η συζήτηση με τον Ιμάμη Αχμέτ ολοκληρώνεται με τη σημασία της έννοιας της Ελλάδας για αυτόν.
«Η Ελλάδα με μόρφωσε και με έκανε δάσκαλο. Ο πατέρας μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να με εκπαιδεύσει. Η Ελλάδα με μόρφωσε και δεν είμαι αχάριστος. Οι Πομάκοι έχουν χύσει το αίμα τους για αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Ένας θείος μου πολέμησε στα αλβανικά βουνά, σκοτώθηκε και δεν ξέρουμε πού είναι θαμμένος. Ευτυχώς τώρα έχουν βάλει μια ταμπέλα που λέει ότι σκοτώθηκαν και Μουσουλμάνοι στη Γραμμή Μεταξά. Είμαι λυπημένος γιατί αν χαθούν οι Πομάκοι η χώρα θα είναι φτωχότερη γιατί είμαστε ένα λουλούδι στον κήπο της Ελλάδας. Οι Τούρκοι δεν κινδυνεύουν. Αν εξαφανιστούν οι Πομάκοι, οι Τούρκοι θα μετακομίσουν στα χωριά μας. Οι Πομάκοι εδώ είναι φύλακες και συνοριοφύλακες της περιοχής».