Ένα σκάνδαλο υποκλοπών και υπονοούμενα για μια συνεχιζόμενη εκβιαστική εκστρατεία. Δωρεές μετρητών και πολιτικές χάρες. Μια παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία χωρίς ξεκάθαρη ημερομηνία εκλογών. Οι υποψήφιοι βουλευτές συνεργάζονται με την Εκκλησία της Ελλάδος για να τονώσουν την προβολή τους. Οι πολιτικοί στην εκστρατεία αγκαλιάζουν μωρά και πιέζουν τη σάρκα. Οι πολιτικοί αυτοαποκαλούνται ως υποψήφιοι «νόμος και τάξη». Προσπάθειες εκτροπής της προσοχής του κοινού από ζητήματα που υπονομεύουν τις πιθανότητες επανεκλογής του κυβερνώντος κόμματος. Λαϊκισμός και φτηνές αντιπολιτευτικές τακτικές.
Καταγγελίες για απόπειρα νοθείας ψήφου στις επερχόμενες εκλογές. Διαίρεση και πόλωση. Χωρίς νόημα αψιμαχία στη Βουλή. Επανεξέταση ιστορικών τραυμάτων όπως η στρατιωτική δικτατορία ή ο εμφύλιος πόλεμος. Επιδείξεις φαλλοκρατικού bravado ως απόδειξη ενός «ανδρικού» στυλ ηγεσίας. Εκμετάλλευση των εθνικών θεμάτων για την ενεργοποίηση της κομματικής βάσης. Διαχωρίζοντας το έθνος σε «πατριώτες» και «προδότες».
Αυτή είναι η διάθεση που επικρατεί στην πολιτική σκηνή της χώρας και αναδύει μια έντονη μυρωδιά μούχλας. Λες και η πολιτική συζήτηση έχει σταματήσει και η πολιτική αντιπαράθεση έχει παγώσει στο χρόνο. Είναι τα ίδια συνθήματα, η ίδια στάση, ακόμη και τα ίδια θέματα από την αρχή της λεγόμενης Μεταπολίτευσης (μετά το 1974 περίοδο). Η τελευταία εκστρατεία θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί πριν από μισό αιώνα.
Ίσως η μόνη θεμελιώδης διαφορά είναι ότι τα χρόνια της αριστερής διοίκησης της χώρας γαλβάνισαν τα δύο στρατόπεδα. Ακόμη και ορισμένοι πρώην αριστεροί ψηφοφόροι, που είδαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της εξόδου από το ευρώ, φαίνονται τώρα πρόθυμοι να ανεχθούν κάθε κακό της διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας για να αποφευχθεί η επανάληψη του σεναρίου του Grexit, συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης του κανόνα του νόμος, η ενίσχυση των δεσμών προστάτη-πελάτη, ο νεποτισμός, ο εκφυλισμός μιας διοίκησης που υποτίθεται χτίστηκε γύρω από την ιδέα της αριστείας σε μια κυβέρνηση που ευδοκιμεί στην πατρονία και τη νομιμοποίηση της αστυνομικής βίας.
Την ίδια στιγμή, η αναβίωση κάθε σήμα κατατεθέν δεξιού λαϊκιστικού στοιχείου από την υφιστάμενη συντηρητική κυβέρνηση ωθεί την αντιπολίτευση να κάνει υπερβολικές συγκρίσεις με τα κατεστημένα στην Ουγγαρία και την Πολωνία.
Η εκστρατεία θα μπορούσε να διεξαχθεί σε πολύ διαφορετικές κατευθύνσεις: με σοβαρή συζήτηση για ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, όπως ο πληθωρισμός, η επιδείνωση της δημόσιας υγείας, η απρόσιτη στέγαση, η ζήτηση για ποιοτική δημόσια εκπαίδευση, οι ανάγκες της αγοράς εργασίας, οι χαμηλοί μισθοί και η κρίση κοινωνικής ασφάλισης .
Πάνω απ ‘όλα, θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάποιο πραγματικό διάλογο που θα περιλαμβάνει πραγματικούς πολίτες – αντί για κλακές – στο στυλ των συναντήσεων του δημαρχείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι τοπικοί και εθνικοί πολιτικοί έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν με τους ψηφοφόρους τους.