Ξέραμε από την αρχή ότι το ήρεμο ιντερμέδιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα διαρκέσει για πάντα. Ήταν μια προσεκτική αλλά προσωρινή συμφωνία που θα λήξει μετά την ολοκλήρωση των εκλογών σε Ελλάδα και Τουρκία. Τώρα, βλέπουμε την Άγκυρα να επιστρέφει σιγά σιγά σε μια επιθετική ρητορική. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εάν επανεκλεγεί πρόεδρος, κάτι που είναι πολύ πιθανό, θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση, με ένα χάσμα που τον χωρίζει από τη Δύση και στενότερους δεσμούς με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά θα βρεθεί επίσης δεμένος με τους εθνικιστές και το τουρκικό βαθύ κράτος.
Οι απόψεις για το τι θα κάνει σε αυτό το περιβάλλον ποικίλλουν πολύ. Οι αισιόδοξοι προβλέπουν ότι υπό την πίεση των αγορών θα επιδιώξει να συνεννοηθεί με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Και οι δύο θα είναι ισχυροί, με νέα εντολή. Οι απαισιόδοξοι φοβούνται ότι όσο περισσότερο πιέζεται ο Ερντογάν στο εσωτερικό, τόσο πιο ακραίος και εθνικιστής θα γίνεται. Ανησυχούν ότι η εσωτερική πίεση θα εξαχθεί – είτε προς την Κύπρο είτε προς την Ελλάδα.
Στα μάτια μου, η επανεκλογή του Ερντογάν μπορεί να ωφελήσει την Ελλάδα γιατί η ανοχή σε τυχόν τουρκικές προκλήσεις ή ακραίες ενέργειες θα είναι μηδενική από την πλευρά των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί. Οι ξένοι αναλυτές που διαβάζουν αυτό το επιχείρημα μπορεί να το παρεξηγήσουν. Μπορεί να νομίζουν ότι δεν ανησυχούμε για τον Ερντογάν και ότι έχουμε καταλήξει ότι το γαύγισμά του είναι χειρότερο από το δάγκωμά του. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Θυμηθείτε τι συνέβη στο ανατολικό Αιγαίο τον Αύγουστο του 2020 και πόσο κοντά φτάσαμε σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση. Αν ο κυβερνήτης της ελληνικής φρεγάτας Λήμνος δεν είχε επιδείξει εξαιρετική ψυχραιμία, η έκβαση του γνωστού περιστατικού, όπου η φρεγάτα συγκρούστηκε με το τουρκικό πλοίο Kemalreis, θα ήταν διαφορετική. Ο «σκύλος», σε αυτήν την περίπτωση, γαβγίζει και δαγκώνει, και αυτό είναι καλό να θυμόμαστε εμείς και όλοι όσοι παρεξηγούν τη φράση «καλύτερα ο διάβολος που ξέρεις».
Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι ο Ερντογάν θα καλέσει δημόσια την Ελλάδα να «καθίσει στο τραπέζι για να συζητήσει τα πάντα». Τουλάχιστον αρχικά. Αυτή η τακτική έχει πολλές παγίδες καθώς ελάχιστοι εκτός Ελλάδας αντιλαμβάνονται πόσο ανισόρροπη είναι πραγματικά η ατζέντα που έχει θέσει η Τουρκία.
Στην προεκλογική περίοδο δεν μιλούσαμε καθόλου για Τουρκία ή εξωτερική πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εμφανιστεί ως σημαντικό θέμα το καλοκαίρι ή λίγο αργότερα. Σίγουρα δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γιατί κινδυνεύουμε να γίνουμε ο πρωταγωνιστής του μύθου του Αισώπου για το αγόρι που έκλαψε λύκος. Αλλά ούτε και να εφησυχάζουμε, γιατί μπορεί να υπάρχουν πολλά σκυλιά που γαβγίζουν αλλά δεν δαγκώνουν, αλλά υπάρχουν και αυτά που όταν γαβγίζουν πολύ σε προειδοποιούν ότι κάποια στιγμή μπορεί να δαγκώσουν.