Καθώς αντάλλαξα χαιρετισμούς εποχής πριν από λίγες μέρες με έναν φίλο που είναι αξιωματικός του στρατού, μου είπε για το πρόσφατο ταξίδι του στις νησίδες Ρω και Μεγίστη του νοτιοανατολικού Αιγαίου. «Πήρα μια ώθηση ενέργειας μακριά από το υγρό κλίμα στην Αθήνα». Υποψιάζομαι ότι ήταν ευγενικός όσον αφορά τα συναισθήματά του για την πρωτεύουσα. Αλλά θα είχε δίκιο να ήταν πιο σαφής. Γιατί τέτοιες μέρες, καλό θα ήταν να περάσετε μερικές στιγμές σκεπτόμενοι όλους τους άντρες και τις γυναίκες που μένουν ξύπνιοι τη νύχτα, εργάζονται ασταμάτητα και με απίστευτη πειθαρχία, ώστε οι υπόλοιποι να απολαμβάνουμε έναν καλό ύπνο. Μπορεί να ακούγεται σαν κλισέ, όπως τα συνηθισμένα αφιερώματα στην τηλεόραση σε ανθρώπους που εργάζονται το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, αλλά δεν πρέπει να απορριφθεί ως τέτοιο με τυπικό κυνισμό.
Σκέφτομαι τους γιατρούς και τις νοσοκόμες που εργάζονται για άλλη μια 24ωρη βάρδια έκτακτης ανάγκης σε ένα από τα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία, παίρνοντας ένα μικρό ποσό για έναν μισθό και προσπαθώντας να κάνουν τη δουλειά τους σε συνθήκες Τρίτου Κόσμου. Οποιοσδήποτε ξένος κοιτάζει ένα δημόσιο νοσοκομείο ER στην Ελλάδα θα δικαιολογείται να πιστεύει ότι είναι μέρος του σκηνικού ενός πολεμικού δράματος ή σε κάποια μη δυτική χώρα. Η πίεση από τη συνεχή εισροή ασθενών και των ανήσυχων συγγενών τους είναι αποπνικτική. Τα γκαρνάρια που συσκευάζονται σε μη θερμαινόμενους διαδρόμους δίπλα στα σπασμένα παράθυρα είναι απάνθρωπη. Αλλά θαυμάζεις τους ανθρώπους που κάνουν ήρεμα ότι καλύτερο μπορούν, προσπαθώντας να βάλουν τάξη στο χάος. Αναρωτιέστε γιατί το πολιτικό σύστημα δεν κατάφερε να το αλλάξει αυτό μετά από τόσα χρόνια. Το μόνο που θέλετε να κάνετε είναι να πείσετε τις δυνάμεις ότι αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει τουλάχιστον να αμείβονται καλύτερα και να τους δοθεί ένα καλύτερο περιβάλλον για να εργαστούν.
Σκέφτομαι επίσης όλους τους ανθρώπους που υπηρετούν σε παλιά πολεμικά πλοία, σε μακρινές μονάδες. Θεωρούμε κατόρθωμα όταν το κράτος τους δίνει ένα μικρό επίδομα. Πρέπει επίσης να υποστηριχθούν και να προστατευθούν από την τοξικότητα της πολιτικής της Αθήνας για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Τίποτα δεν τους εξοργίζει περισσότερο από το να βλέπουν κάποιον άχρηστο συνάδελφο να προβιβάζεται ή να του δίνουν μια ευχάριστη θέση επειδή γνωρίζουν κάποιον σε υψηλές θέσεις. Όταν τους βλέπεις, αισθάνεσαι υποχρεωμένος να παρουσιάσεις μια πολύ πιο αθώα εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Αθήνα, παρόλο που είναι όλοι πολύ συνειδητοποιημένοι.
Ο μόνος λόγος που αυτή η χώρα στέκεται στα πόδια της σήμερα και θα το κάνει αύριο και μεθαύριο είναι επειδή ορισμένοι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάτι και αγαπούν αυτό που κάνουν, τα δίνουν όλα, για μια ακόμη νύχτα. Ένα «ευχαριστώ» απλά δεν είναι αρκετό – δεν βάζει φαγητό στο τραπέζι. Αυτό που μετράει είναι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τους προσφέρουμε καλύτερους μισθούς, καλύτερο εργασιακό περιβάλλον και καλύτερα εργαλεία για να κάνουν τη δουλειά τους. Και φυσικά να τα κρατήσουμε όσο πιο μακριά γίνεται από το «υγρό» κλίμα της Αθήνας.