Εκατόν είκοσι στήλες φωτός φωτίζουν το κεντρικό μονοπάτι που διασχίζει το πάρκο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στη νότια ακτή της Αθήνας. Με τίτλο «Pompe» (ή Πομπή), το καθαρό φως που εκπέμπεται από τις γεωμετρικά τοποθετημένες κολώνες εκατέρωθεν του μονοπατιού που οδηγεί στον χώρο του Φάρου παραπέμπει στη φασαρία των δρόμων της πόλης, αλλά ταυτόχρονα δίνει ένα σχεδόν μεταφυσικό , ονειρική αίσθηση του να βρίσκεσαι σε μια ξεχωριστή, ιδιωτική πραγματικότητα.

«Εμπνευστήκαμε από την υπάρχουσα γεωμετρία και αρχιτεκτονική του χώρου», λένε στην Καθημερινή οι δημιουργοί της ελαφριάς εγκατάστασης, αρχιτέκτονας Γιώργος Νίκας και εικαστικός Ελένη Μαραγκάκη.

«Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα καλλιτεχνικό γεγονός που ενεργοποιείται και απενεργοποιείται από την παρουσία του κόσμου, ενώ οι φωτεινές στήλες αναπαριστούν σιωπηρά ανθρώπινες φιγούρες που «περπατούν» με τους επισκέπτες σε αυτή την τελετουργική πορεία», εξηγούν οι καλλιτέχνες.

Το «Pompe» είναι μία από τις πέντε εντυπωσιακές εγκαταστάσεις φωτός που παρουσιάζονται στο ΚΠΙΣΝ κατά τη διάρκεια των εορτών στο πλαίσιο του χριστουγεννιάτικου και πρωτοχρονιάτικου προγράμματος εκδηλώσεων του ιδρύματος. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές αυτού του συγκεκριμένου κομματιού είναι η απλότητα και η σαφήνειά του, μια σειρά από κάθετες γραμμές που λειτουργούν σαν μια «παύση» από τον «θόρυβο» των διακοπών. Εδώ, η αρχιτεκτονική ακρίβεια αντιπαρατίθεται στη βλάστηση στον κήπο και είναι σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.

Στο αντίθετο άκρο αυτής της διακριτικής προσέγγισης βρίσκεται το εξίσου ισχυρό «Light Holders» του Ολλανδού καλλιτέχνη πολυμέσων Jonas Vorwerk. Τα τρία γιγάντια δαχτυλίδια που έχει δημιουργήσει για το Great Lawn του ΚΠΙΣΝ μοιάζουν με διαστημόπλοιο όταν τα δει κανείς από μακριά ή μια πίστα ντίσκο της δεκαετίας του 1980 με μια πιο προσεκτική ματιά. Με παλλόμενα φώτα και μουσική, είναι μια πρόσκληση για παιχνίδι και αλληλεπίδραση.

«Είμαι εικαστικός αλλά το υπόβαθρό μου είναι στη μουσική και το ενδιαφέρον μου για την ηλεκτρονική μουσική ήταν συνεχές. Έχω μάλιστα μια δισκογραφική εταιρεία με μερικούς φίλους και δούλευα ως DJ για περισσότερα από 30 χρόνια», λέει.

Η έμπνευση από το looping και το scratching στα decks είναι εμφανής στο κομμάτι, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στα στούντιο που πειραματίστηκαν με αναλογικές μαγνητικές ταινίες και έθεσαν τα θεμέλια της νέας μουσικής στις δεκαετίες του 1950 και του ’60. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να κλείσετε χρόνο για το “στούντιο” του. είναι δωρεάν και ανοιχτό, προσκαλώντας όλους να μπουν μέσα.

Οι πίδακες νερού επιλέχθηκαν για να φιλοξενήσουν το τρίτο κομμάτι, «Halo», από την Venividimultiplex. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, είναι ένας δακτύλιος από ακτίνες φωτός διαφορετικού μήκους που αιωρούνται πάνω από τους πίδακες. Το φως υποχωρεί και εκτοξεύεται ανάλογα με την κίνηση των ανθρώπων γύρω του και γίνεται γεμάτο «φωτοστέφανο» όσο πλησιάζετε.

Το «Light Piano 2.0», ένα έργο των Arion de Munck και Mark Ridder, δύο βασικών μελών της ολλανδικής συλλογικής τέχνης Kleurbleur, βρίσκεται στο Pine Grove. Η δική τους είναι μια πολύ ιδιαίτερη διαδραστική εγκατάσταση που επιτρέπει στο κοινό να ενεργοποιήσει μια διάταξη φωτεινών κύβων όταν παίζει πιάνο.

Το πέμπτο κομμάτι, «Submergence», βρίσκεται στο Dome και είναι έργο του Squidsoup από το Ηνωμένο Βασίλειο. Εδώ, χιλιάδες μεμονωμένες πηγές φωτός έχουν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν ένα «υβριδικό περιβάλλον», μια συνάντηση μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού σε ένα φυσικό περιβάλλον.

Οι εγκαταστάσεις φωτός θα εκτίθενται έως τις 8 Ιανουαρίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (snfcc.org).