Στην Ελλάδα, όπου είμαστε περήφανοι για το ρούμι στην Κωνσταντινούπολη και για τους Έλληνες της Χειμάρρας στη νότια Αλβανία, φρικάρουμε όταν ακούμε για μια τουρκική μειονότητα στη Θράκη. Τόσο πολύ που διάφοροι πολιτικοί –συνήθως από τα δεξιά– δημιουργούν επικίνδυνα προηγούμενα για τη χώρα. Διαβάζουμε ότι «στόχος της Νέας Δημοκρατίας έγινε ο μουσουλμάνος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ο οποίος, σύμφωνα με τον βουλευτή της ΝΔ Τάσο Χατζηβασιλείου, αποκάλεσε «τουρκική» τη μειονότητα στη Δυτική Θράκη».
Στα χαρτιά –και συγκεκριμένα στη Συνθήκη της Λωζάνης, που είναι η μόνη που μετράει για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων– υπάρχει μόνο μια μουσουλμανική μειονότητα, έστω κι αν ο αείμνηστος συντηρητικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής «το 1978, στο Μοντρέ, μίλησε με τον Ο τότε Πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ για μια «τουρκική μειονότητα» στην Ελλάδα», όπως αναφέρει ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Γιώργος Μαυρογορδάτος σε σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 18 Σεπτεμβρίου 2022. «Έπαψε να υπάρχει ή έπαψε να είναι τουρκικό;». ρώτησε. «Το 1954 (…) εκδόθηκε διαταγή του τότε πρωθυπουργού, Αλέξανδρου Παπάγου, ότι εφεξής, για οποιαδήποτε χρήση, θα χρησιμοποιούνται επίσημα οι όροι «Τούρκος» και «Τούρκος» αντί του όρου «Μουσουλμάνος». Ακολούθησε η υποχρεωτική μετονομασία κάθε «μουσουλμανικού» σχολείου και οργανισμού (…), με άμεση αντικατάσταση ή διόρθωση όλων των επιγραφών και πινακίδων», έγραψε ο καθηγητής. Φυσικά, ως γνώστης της ελληνικής ιστορίας, ο Μαυρογορδάτος γνωρίζει ότι έχουμε ένα «υπαρκτό πρόβλημα, εξαιρετικά δύσκολο αλλά και επικίνδυνο. Μια πραγματική βόμβα, μια κληρονομιά του 1922-23 και η επιλογή που έγινε τότε να υπάρξουν εξαιρέσεις από την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών». Αλλά δεν κρύβει το κεφάλι του στην άμμο, όπως οι πολιτικοί, οι ειδικοί στις διεθνείς σχέσεις και άλλοι φλυαρίες.
Το πρόβλημα με το ζεϊμπέκικο δεν είναι τόσο αυτό που είπε, αλλά το γεγονός ότι εξελέγη. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος έκανε άθλια δουλειά εκεί πάνω. Πράγματι, μόλις το 1990 ο τότε συντηρητικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ο πατέρας του Κυριάκου) κατάργησε το περίεργο απαρτχάιντ που είχαμε καθιερώσει στην περιοχή, με στρατιωτικά φυλάκια για να ελέγξουν τις ειδικές άδειες που απαιτούνταν για να επισκεφτούμε μειονοτικά χωριά. Και μόλις το 1995 ο τότε υπουργός Παιδείας (και μετέπειτα πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ), Γιώργος Παπανδρέου, επέτρεψε στα μουσουλμάνα παιδιά από τη Δυτική Θράκη να μπουν στα πανεπιστήμια, καθιερώνοντας θετικές διακρίσεις στις εισαγωγές, για να μην χρειαστεί να σπουδάσουν στην Τουρκία.
Μένει να γίνει πολλή δουλειά για να σταματήσει η μειονότητα της Θράκης να είναι «βόμβα», όπως έγραψε ο Μαυρογορδάτος. Αλλά αυτή η προσπάθεια υπονομεύεται από τις κραυγές και τις υστερίες κάποιων για χάρη μιας χούφτας ψήφων.