Η Τουρκία είναι το κύριο σημείο παραφωνίας στην ενότητα της Δυτικής Συμμαχίας ενάντια στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον απόστρατο ναύαρχο Τζέιμς Σταυρίδη. Μιλώντας αποκλειστικά στην Καθημερινή, ο πρώην αρχηγός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR) μεταξύ 2009 και 2013 εκφράζει την ελπίδα «ότι δεν θα φτάσουμε στο σημείο όπου η Συμμαχία ουσιαστικά αναγκαστεί να επιλέξει μεταξύ Τουρκίας ή Σουηδίας και Φινλανδίας». Ζητεί να επικρατήσουν ψυχραιμία, αλλά προειδοποιεί την Άγκυρα ότι η υπομονή των υπολοίπων 29 μελών του ΝΑΤΟ σε αυτό το θέμα «έχει τα όριά της και η υποστήριξη για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας είναι πολύ ισχυρή». Κατά τα άλλα, χαιρετίζει την απόφαση αποστολής δυτικών αρμάτων μάχης στην Ουκρανία και θεωρεί ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσει η συζήτηση για την αποστολή μαχητικών αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των F-16. «Η δουλειά μας στη Δύση είναι να συνεχίσουμε να δίνουμε στους Ουκρανούς αυτό που χρειάζονται για να είναι στην καλύτερη δυνατή θέση όταν έρθει η ώρα για την αναπόφευκτη διαπραγμάτευση, ελπίζουμε εντός αυτού του έτους», σημειώνει.

Ποια είναι η άποψή σας για τη λύση που φαίνεται να εμφανίζεται στις παραδόσεις δεξαμενών; Είστε έκπληκτοι που οι ΗΠΑ κινήθηκαν στα τανκς Abrams; Ο στόχος του Καγκελάριου Scholz ήταν να ηγηθεί από πίσω;

Ο στόχος της Γερμανίας ήταν πάντα να λάβει όσο το δυνατόν περισσότερη συνολική συμμαχική υποστήριξη στην προσπάθεια των τανκς και τα κατάφεραν καλά. Εκτός από τα βρετανικά άρματα μάχης Challenger, έχουν πείσει τις ΗΠΑ να στείλουν περισσότερα από 30 από τα τρομερά άρματα μάχης Abrams. Σε αυτό θα προστεθούν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες Leopards από όλη την Ευρώπη (και ίσως γαλλικά Leclercs). Αυτή θα είναι μια ισχυρή και ικανή τεθωρακισμένη δύναμη.

Είστε έκπληκτοι με τις επίμονα διαφορετικές προσεγγίσεις στον πόλεμο που υιοθετούν οι χώρες της Δυτικής έναντι της Ανατολικής Ευρώπης;

Από την οπτική μου εδώ στην Ουάσιγκτον, οι διαφορές δεν είναι μεγάλες. Ολόκληρη η Συμμαχία κινείται περισσότερο ή λιγότερο ομόφωνα για να συνεχίσει να επεκτείνει το επίπεδο και την ικανότητα της βοήθειας προς τους Ουκρανούς. Η ανθρωπιστική βοήθεια ρέει επίσης ομαλά στους απελπισμένους Ουκρανούς που δέχθηκαν βάρβαρη επίθεση από τους Ρώσους σε μια φαύλο σειρά εγκλημάτων πολέμου. Το μόνο εμπόδιο που βλέπω είναι από την Τουρκία, η οποία συνεχίζει να καθυστερεί να επιτρέψει στη Σουηδία και τη Φινλανδία να ενταχθούν επίσημα στη Συμμαχία. Αλλά συνολικά, η συνεργασία και η ενότητα της Δύσης ήταν αξιοσημείωτη.

Ο Αμερικανός στρατηγός Mark Milley δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι «θα είναι πολύ δύσκολο» να απομακρυνθούν οι ρωσικές δυνάμεις από το έδαφος της Ουκρανίας φέτος. Άλλοι, όπως ο Ben Hodges, πρώην διοικητής του στρατού των ΗΠΑ στην Ευρώπη, είναι πιο ανοδικοί. Πού στέκεσαι;

Συμφωνώ με τον στρατηγό Milley ότι η πλήρης εκδίωξη της Ρωσίας από όλα τα κατεχόμενα εδάφη θα είναι μεγάλη παραγγελία. Δεν είναι αδύνατο, ειδικά αν οι επιδόσεις της Ρωσίας στον τομέα της επιμελητείας στο πεδίο της μάχης συνεχίζουν να είναι τόσο τρομερές. Αλλά στην Κριμαία ειδικότερα, οι Ρώσοι έχουν σκαφτεί βαθιά και δεν έχουν καμία πρόθεση να αποσυρθούν. Επομένως, η δουλειά μας στη Δύση είναι να συνεχίσουμε να δίνουμε στους Ουκρανούς ό,τι χρειάζονται για να καταλήξουν στην καλύτερη δυνατή θέση όταν έρθει η αναπόφευκτη διαπραγμάτευση, ελπίζουμε αυτό το επόμενο έτος. Μια καλή επόμενη συζήτηση, από αυτή την άποψη, θα ήταν αν θα δοθούν στους Ουκρανούς προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη (MiG-29, F-16), κάτι που είναι ένα κενό στις δυνατότητές τους.

Πόσο ανησυχείτε για μια αποτυχημένη Ρωσία ως πηγή παγκόσμιας αστάθειας σε περίπτωση που χάσει αποφασιστικά τον πόλεμο;

Ανησυχώ πολύ για τη συνεχιζόμενη πορεία της Ρωσίας προς το να γίνει ένα διεθνές κράτος παρία. Το αν τελικά θα απωθηθούν εντελώς από όλες τις πτυχές του διεθνούς συστήματος εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα ακολουθήσουν. Εάν, ο Θεός φυλάξοι, ο Πούτιν επέλεγε να χρησιμοποιήσει πραγματικά ένα τακτικό πυρηνικό όπλο, η υποστήριξή του στη διεθνή κοινότητα θα εξατμιζόταν. Από την άλλη πλευρά, εάν εισέλθει σε διαπραγματεύσεις καλής πίστης, θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη δρόμος επιστροφής για τη Ρωσία. Ας ελπίσουμε ότι θα πάρει καλές αποφάσεις.

Η Τουρκία συνεχίζει να εμποδίζει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και έχει κρίσιμη σημασία για τον περιορισμό των επιπτώσεων των δυτικών κυρώσεων στη ρωσική οικονομία. Στην πρόσφατη στήλη σας στο Bloomberg, γράψατε για την πιθανότητα αποχώρησης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι αυτό θα ήταν λάθος. Αλλά τα οφέλη για τη Συμμαχία από την ύπαρξη της Τουρκίας εντός εξακολουθούν να υπερβαίνουν το κόστος της κωλυσιεργίας και της αυτόνομης εξωτερικής της πολιτικής; Θα ήταν πιο συνεργάσιμος ένας επανεκλεγμένος Πρόεδρος Ερντογάν;

Ελπίζω να μην φτάσουμε στο σημείο όπου η Συμμαχία θα αναγκαστεί ουσιαστικά να επιλέξει μεταξύ Τουρκίας ή Σουηδίας και Φινλανδίας. Δεν βρισκόμαστε ακόμη σε αυτό το σημείο και θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να ολοκληρωθεί η πολιτική σεζόν στην Τουρκία στις εαρινές εκλογές. Αλλά η υπομονή 29 εθνών δεν είναι άπειρη από αυτή την άποψη, και υπάρχει τεράστια υποστήριξη από την υπόλοιπη Συμμαχία για να φέρουν τους Σουηδούς και τους Φινλανδούς. Αυτή είναι μια καλή στιγμή για να αφήσουμε τις θερμοκρασίες να κρυώσουν, να δούμε τι θα γίνει με τις τουρκικές εκλογές και μετά να αξιολογήσουμε πώς θα προχωρήσουμε. Κατώτατη γραμμή, είμαι βέβαιος ότι η Σουηδία και η Φινλανδία θα είναι στη Συμμαχία φέτος.

Είστε βέβαιοι ότι υπό το νέο Κογκρέσο, η υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία θα συνεχιστεί αμείωτη;

Είμαι πολύ βέβαιος για τη συνεχιζόμενη υποστήριξη των ΗΠΑ και από τα δύο μέρη. Ενώ θα υπάρξουν κάποιες διαμαρτυρίες στο περιθώριο, τόσο δεξιά όσο και αριστερά, η συντριπτική πλειοψηφία των νομοθετών κατανοεί ότι πρόκειται για έναν αγώνα που γίνεται μια φορά στη γενιά για ελευθερία, δημοκρατία και κράτος δικαίου. Το να αφήσουμε τη Ρωσία να εισβάλει και να κατακτήσει μια γειτονική χώρα είναι ένα ανατριχιαστικό, τρομερό παράδειγμα που θα οδηγούσε σε πολλές άλλες επιθετικές ενέργειες από άλλους παράγοντες παγκοσμίως. Καλύτερα να σταματήσουμε τη Ρωσία παρά να ανοίξουμε την πόρτα σε πολύ πιο παγκόσμια κακή συμπεριφορά. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε.

Ο μη δυτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων παικτών του (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής, συνεχίζουν να βλέπουν τον πόλεμο με πολύ διαφορετικό πρίσμα σε σύγκριση με τη Δυτική Συμμαχία. Πώς το υπολογίζετε αυτό; Έχει κάνει αρκετά η Δύση για να κερδίσει καρδιές και μυαλά;

Πολλές χώρες προσπαθούν να κάνουν μια ψευδή σύγκριση μεταξύ της εισβολής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία. Αλλά οι περιπτώσεις είναι τελείως διαφορετικές: Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αντέδρασαν μετά την επίθεση από τρομοκράτες που εδρεύουν στο Αφγανιστάν. Η εισβολή στο Ιράκ ήταν ένα λάθος που βασίστηκε σε λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με τα πυρηνικά όπλα σε αυτή τη χώρα. Αλλά θυμηθείτε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν συχνά καυχιόταν για τις δυνατότητές του και ήταν ξεκάθαρος στο μίσος του για τις ΗΠΑ, λόγω του ότι τον νικήσαμε μετά την αδικαιολόγητη εισβολή του στο Κουβέιτ. Στην περίπτωση της Ρωσίας, πρόκειται απλώς για μια εισβολή χωρίς ούτε μία στρατιωτική πρόκληση, που οδηγείται από την επιθυμία να κατακτήσει μια γειτονική χώρα με πλούσιους πόρους – όπως η επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ. Η Δύση πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά για να εξηγήσει αυτές τις διαφορές. Πρέπει να παρέχει τη βασική λογική του γιατί υπερασπιζόμαστε την Ουκρανία ως ένα δημοκρατικό έθνος που δέχεται άδικα επίθεση. να επισημάνουμε ότι δεν έχουμε καμία επιθυμία να έχουμε έναν εκτεταμένο πόλεμο με τη Ρωσία. και να ρίξει φως στις φρικαλεότητες που διαπράττει η Ρωσία στην Ουκρανία – τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, η απρόβλεπτη καταστροφή πολιτικών στόχων και ζωτικής σημασίας υποδομές.