Μερικές φορές σνομπάρουμε «κανονικούς ανθρώπους», μερικοί από τους οποίους είναι φίλοι, που εμπλέκονται στην πολιτική. «Κοίτα τι κάνει ο Χ για να εκλεγεί, πήγε ακόμη και σε θρησκευτική πομπή», σχολιάζει ο παραδοσιακός σνομπ της ομάδας. Ένας άλλος ενοχλείται γιατί υποψήφιος βουλευτής έχει συνεχή παρουσία σε διάφορα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια που δεν συνάδουν με τη δική του αισθητική.

Ομολογώ, δεν ξέρω ακριβώς τι θέλουν όλοι όσοι αρκούνται να παρακολουθούν την κόλαση της πολιτικής από έναν υπερυψωμένο, και προφανώς ασφαλή άμβωνα. Υποθέτω ότι μπορεί να προτιμούν υποψήφιους που τρώνε σούσι και νιώθουν άνετα σε μια προστατευμένη φούσκα.

Κάθε φορά που τους ακούω θυμάμαι την ιστορία ενός προγόνου μου που ήθελε πολύ να γίνει βουλευτής. Όταν οι ψηφοφόροι του τον επισκέφτηκαν ζητώντας ειδικές χάρες, η γυναίκα του τον παρακάλεσε να βγει από το γραφείο του και να τους συναντήσει. Ωστόσο, επέμεινε ότι ήθελε «μόνο επιλεγμένες ψήφους». Δεν τα πήρε ποτέ. Οι ψηφοφόροι έφυγαν από το γραφείο του θυμωμένοι και έμεινε με την ελίτ που δεν πέτυχε ποτέ την ημερομηνία της ιστορίας.

Προσωπικά, λοιπόν, σέβομαι απόλυτα τους «κανονικούς ανθρώπους» που ασχολούνται με την πολιτική αυτές τις μέρες, γιατί θέλει θάρρος, μερικές φορές θράσος, και απαιτεί να χτυπήσεις στο πεζοδρόμιο. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι πάντα η τέχνη της πολιτικής. Όσο κι αν το έχουν αλλάξει η τηλεόραση και τα social media, παραμένει η τέχνη του πωλητή.

Το δύσκολο κομμάτι είναι να βρείτε μια ισορροπία μεταξύ των αρχών και των αξιών σας και των απαιτήσεων της δουλειάς. Αν χάσεις την «ψυχή» σου, αν γίνεις ένα κομμάτι ζύμης που το τρώνε εκατοντάδες «ψάρια», τότε, ναι, παύεις να είσαι «κανονικός άνθρωπος» και γίνεσαι μια πολιτική μηχανή που δεν νοιάζεται για τίποτα άλλο παρά για έναν σταυρό στη συνέχεια. στο όνομά του στο ψηφοδέλτιο και γενικά νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του.

Η ισορροπία είναι δύσκολη. Έχω δει ανθρώπους με υψηλά προσόντα σε διάφορους τομείς να μεταλλάσσονται σε κάτι αγνώριστο όταν ασχολήθηκαν με την πολιτική. Πραγματικά σε έκαναν να αναρωτηθείς, «Μα είναι αυτό το άτομο που ήξερα;» Έχω δει, όμως, και αυτούς που έκαναν το βήμα, μπήκαν στη φωτιά της πολιτικής, χτυπούσαν το πεζοδρόμιο, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν ότι μπήκαν στην πολιτική για να αλλάξουν τα πράγματα.

Αυτό είναι το είδος των ανθρώπων που χρειαζόμαστε να βγούμε στις αγορές των αγροτών και να φωνάξουμε “Είμαι ο Χ και θέλω την ψήφο σας!”