Άκουσα τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκο Πιερρακάκη να λέει ότι στις μέρες μας, με τις περίπου 1.500 υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος μέσω ψηφιακών πλατφορμών, έχει σημειωθεί τεράστια αύξηση στις ηλεκτρονικές συναλλαγές των πολιτών. Από 8,8 εκατομμύρια το 2018, ξεπέρασαν το 1 δισ. το πρώτο 10μηνο του 2022! Κάθε πολίτης έχει γλιτώσει από δεκάδες ώρες αναμονής σε ουρές, ενώ μειώθηκε σημαντικά η επιβάρυνση των δημοσίων υπαλλήλων.
Θα περίμενε κανείς ότι αυτές οι δεκάδες χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες, εργατοώρες που κέρδισαν οι δημόσιοι υπάλληλοι στα τμήματα που έχουν ψηφιοποιηθεί θα οδηγούσαν στη μεταφορά ορισμένων υπαλλήλων σε άλλες υπηρεσίες που δεν έχουν ακόμη εκσυγχρονιστεί, και ότι θα υπήρχε επίσης μείωση στις προσλήψεις νέων δημοσίων υπαλλήλων.
Αντιθέτως, βλέπουμε ότι το υπουργείο Εσωτερικών προχωρά στην προκήρυξη 5.124 νέων θέσεων στον κρατικό τομέα μέσω του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Πολιτικού Προσωπικού (ΑΣΕΠ), όταν ήδη στον πυρήνα του δημόσιου τομέα εργάζονται περισσότεροι από 565.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Προφανώς τα νοσοκομεία μπορεί να χρειαστούν περισσότερες νοσοκόμες, ενώ το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» (που παρέχει βοήθεια σε άτομα με αναπηρία και ηλικιωμένους), οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας είναι σίγουρα υποστελεχωμένοι και μπορεί να χρειαστούν προσλήψεις μετά από 10 χρόνια διάσωσης. Ελπίζω όμως η κυβέρνηση να μην αρχίσει να προσλαμβάνει οδηγούς, κλητήρες και αποθηκάριους στα υπουργεία για να ικανοποιήσει τις προεκλογικές της ανάγκες.
Τα λέω όλα αυτά γιατί ο εκσυγχρονισμός του κράτους που όλοι πιστεύουμε απαιτεί να αφήσουμε πίσω παλιοκομματικές συνήθειες. Πρέπει να ξεχάσουμε την εξασφάλιση θέσεων εργασίας για τους «δικούς μας ανθρώπους» και να περιορίσουμε με τολμηρές παρεμβάσεις εκείνες τις κρατικές θέσεις που είναι πλέον ξεπερασμένες λόγω της προόδου της τεχνολογίας. Πρέπει επίσης να κόψουμε αυτά τα ευφάνταστα οφέλη που υπήρχαν από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Από τα περιβόητα επιδόματα «θέρμανσης αυτοκινήτου» και «πλυσίματος χεριών», μέχρι το «επίδομα μεταφοράς φακέλου», το «επίδομα πρόωρης άφιξης» ή το πλέον παρωχημένο «επίδομα φαξ».
Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι –σε αντίθεση με ό,τι περιμέναμε– η πολιτική αιγίδα αναβίωσε αυτή την προεκλογική περίοδο. Και δεν μιλάω για την κατάργηση των προστίμων που δεν είχαν πληρώσει ανεμβολίαστοι ηλικιωμένοι, που είναι μια μικρή δαπάνη λίγων χιλιάδων ευρώ. Μιλάω για την εφάπαξ δωρεά των 600 ευρώ στους 62.000 ένστολους και γυναίκες που ανακοινώθηκαν κατά την περιοδεία του πρωθυπουργού στην Τρίπολη (με κόστος περίπου 37 εκατ. ευρώ), τη νομιμοποίηση παράνομων κτισμάτων σε δάση και ακτές, επέκταση του δικαιώματος ανοικοδόμησης εκτός δημοτικών χωροταξικών χώρων, επέκταση του δικαιώματος κατάληψης κοινόχρηστων χώρων με τραπέζια και καρέκλες κ.λπ.
Θα πείτε ότι πρόκειται για διαχρονικά προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος που είναι δύσκολο να εξαλειφθούν σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει και περιμένει φυλλάδια πριν από τις εκλογές, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Ας θυμηθούμε ότι το 2014 ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί τεράστια και ανέφικτα – στα μέσα του τρίτου προγράμματος διάσωσης – δωρεές πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ τρεισήμισι μήνες πριν από τις εκλογές, όπως η κατάργηση του φόρου ακινήτων ΕΝΦΙΑ, η αύξηση του Πλαφόν αφορολόγητου εισοδήματος στα 12.000 ευρώ, κατώτατος μισθός 751 ευρώ, δωρεάν ρεύμα για 300.000 νοικοκυριά, επίδομα αδείας για συνταξιούχους κ.λπ.
Όμως η Ελλάδα προσπαθεί τώρα να γυρίσει σελίδα. Είναι χρέος 360 δισ. ευρώ και θέλει να φτάσει σε επενδυτικό βαθμό το 2023, κάτι που θα φέρει ένα τσουνάμι ξένων επενδύσεων. Για τους λόγους αυτούς, κάθε της κίνηση παρακολουθείται από διεθνείς αγορές και οίκους αξιολόγησης, από την αξιολόγηση των οποίων εξαρτώνται τα μελλοντικά της βήματα. Εάν η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι έχει τάση για δημοσιονομική ανευθυνότητα, τότε θα έχουμε πρόβλημα. Και αν συμβεί κάτι στην οικονομία, λίγοι είναι αυτοί που θα σπεύσουν να μας στηρίξουν ξανά. Οι πολυάριθμες θυσίες που έκαναν οι Έλληνες τα 10 χρόνια σκληρής λιτότητας πρέπει να είναι συνεχώς στο μυαλό όλων.