Οι έμπειροι υπάλληλοι έκτακτης ανάγκης που στάλθηκαν στο σημείο του δυστυχήματος της Τρίτης κοντά στα Τέμπη στη βόρεια Θεσσαλία, περιγράφουν τις σωματικές και συναισθηματικές προκλήσεις της εργασίας σε αυτό που είναι το μεγαλύτερο ναυάγιο τρένου στην ιστορία της Ελλάδας.

Η Καθημερινή απευθύνθηκε στην Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, η οποία κατάφερε να μεταφέρει μέλη των παραρτημάτων της στην κεντρική Ελλάδα στον τόπο του ατυχήματος μέσα σε μισή ώρα μετά την καταγγελία του στην έδρα.

«Όταν φτάσαμε εκεί, είδαμε ασθενοφόρους από την υπηρεσία ασθενοφόρων να βγάζουν ήδη ανθρώπους που τραυματίστηκαν. Η κινητοποίηση της κρατικής μηχανής ήταν άμεση. Αυτό που συναντήσαμε είναι δύσκολο να περιγραφεί. Ήταν σαν τοποθεσία βόμβας», είπε ο Γιάννης Ξανθόπουλος, μέλος του παραρτήματος της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Λάρισας, εξηγώντας ότι η κλήση να κατευθυνθεί στο σημείο ήρθε τα μεσάνυχτα της Τρίτης.

Για τον Ξανθόπουλο, το γεγονός ότι πολλοί από τους νεκρούς και τους τραυματίες είναι νέοι ήταν μια από τις πιο δύσκολες πτυχές της αποστολής.

«Ανακαλύφθηκαν όλο και περισσότερα πτώματα. Σώματα, μέταλλο, πλαστικό, καρέκλες, τσάντες ήταν όλα μαζεμένα. Είναι η χειρότερη αποστολή που έχω πάει ποτέ. Υπήρχαν τόσοι πολλοί νέοι και νέες. Νιώσαμε σαν να βγάζαμε τα δικά μας παιδιά από τα συντρίμμια», είπε.

Συγκλονιστικός ήταν ο αριθμός των νεαρών θυμάτων και για τον Σωτήρη Παπαμαρκάκη, μέλος του τμήματος Μαγνησίας της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, ο οποίος μίλησε στην Καθημερινή από το σημείο του δυστυχήματος το απόγευμα της Τετάρτης.

«Πέρασα 30 χρόνια δουλεύοντας στον σιδηρόδρομο ως αρχιαγωγός. Έχω ξαναδεί ατυχήματα, αλλά δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Μιλάμε για μια βαριά μάζα μετάλλου», είπε.

«Η επιχείρηση έρευνας είναι αργή γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσουμε βαριά μηχανήματα για να δημιουργήσουμε διαδρόμους που θα επιτρέπουν στους διασώστες να έχουν πρόσβαση. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πολύ μεγάλο εξοπλισμό, επειδή το μέταλλο είναι τόσο μπερδεμένο, και αυτό απαιτεί χρόνο», είπε ο Παπαμαρκάκης, περιγράφοντας τη σκηνή ως «εφιάλτη».