«Η Ελλάδα πήρε στρατηγική θέση προσπαθώντας να δημιουργήσει μια αντιτουρκική ατμόσφαιρα σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι κάτι που πέτυχε, σε κάποιο βαθμό», δήλωσε ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν και επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής, σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη. Αν και ο Καλίν φρόντισε να τονίσει ότι η Τουρκία δεν θα απομονωθεί, τα λόγια του ήταν μια λεπτή συγκαλυμμένη παραδοχή του αντίκτυπου της ελληνικής διπλωματίας.
Η δημόσια γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν όταν αναφέρεται στην Ελλάδα δείχνει θυμό – μια διάθεση που αποτυπώθηκε περισσότερο στην πρόσφατη δήλωσή του ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Έλληνας πρωθυπουργός, «δεν υπάρχει πια» για αυτόν. Η εμμονή του Ερντογάν με τον ηγέτη της Ελλάδας, σε έναν τόνο ότι αν κάτι παραβιάζει τους κανόνες ευγένειας, είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί δεδομένου ότι στρέφεται εναντίον ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αποτελεί απειλή για τη γειτονιά του. Μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως μια καυτερή αντίδραση σε μια εξωτερική πολιτική που είναι λιγότερο πρόθυμη να παραμείνει παθητική απέναντι στις ρεβιζιονιστικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα:
Η Ελλάδα ανέβασε τη θέση της στο πλαίσιο της συμμαχίας ασφαλείας του ΝΑΤΟ. Η στρατηγική μόχλευση της χώρας ενισχύθηκε με την αναβάθμιση του βόρειου λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, που αποτελεί πλέον κόμβο για τη μεταφορά στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία. Εν τω μεταξύ, η Αλεξανδρούπολη μοιάζει με μια εναλλακτική λύση στα στενά του Βοσπόρου, που θα μπορούσε να καταστήσει την Άγκυρα περιττή στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Εκμεταλλευόμενη την επιρροή του ελληνοαμερικανικού λόμπι στην Ουάσιγκτον, η Αθήνα βάζει φρένο στον εκσυγχρονισμό των μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Τουρκίας, ενώ η Άγκυρα δεν καταφέρνει να αποκλιμακώσει την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατάφερε επίσης να πλησιάσει τον στόχο της αεροπορικής υπεροχής χάρη στο νέο αεροσκάφος Dassault Rafale, τα αναβαθμισμένα τζετ F-16 Viper και την πιθανή αγορά Lockheed F-35.
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει επεκτείνει τη συμμαχία της με τη Γαλλία υπογράφοντας μια αμυντική συμφωνία η οποία περιλαμβάνει μια ρήτρα αμοιβαίας άμυνας είτε θα πρέπει να δεχθεί επίθεση από τρίτη χώρα.
Έχει εμβαθύνει τις σχέσεις με το Ισραήλ επεκτείνοντας τη διμερή συνεργασία και στον αμυντικό τομέα. Ενισχύει επίσης τους δεσμούς με την Αίγυπτο, με τις δύο χώρες να υπογράφουν συμφωνία για τον καθορισμό αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, η Αθήνα συμβάλλει στην ανάπτυξη του άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ + Αίγυπτος.
Η Ελλάδα εν τω μεταξύ περιλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην εξίσωση, επηρεάζοντας τη θέση της Κομισιόν για την Άγκυρα στη σύνταξη των εκθέσεων αξιολόγησης της προόδου της υποψήφιας για ΕΕ Τουρκίας.
Με άλλα λόγια, ο εκνευρισμός του Ερντογάν απηχεί την έμμεση παραδοχή του Καλίν ότι η ελληνική διπλωματία έχει γίνει πιο ενεργή και επιδραστική – ένα εμπόδιο στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.