Γιατί παρόλο που βγαίνετε στους δρόμους για να εκφράσετε τη θλίψη σας, ο θυμός και οι ερωτήσεις σας μπορεί να μην επαναφέρουν τα νεαρά πρόσωπα που είδατε στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν όταν συντετριμμένοι συγγενείς αναζητούσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο αισθάνεστε ότι να τους θρηνήσουμε σαν να ήταν όλοι μας παιδιά.
Γιατί τα παιδιά μου, αν ήταν στην Ελλάδα, θα έπαιρναν μέρος στις διαδηλώσεις. Ήθελα να είμαι εκεί για αυτούς. Για να μην ξεχάσουν ποτέ αυτό το ρητό, «Κάλε με όταν φτάσεις εκεί», δεν εκφράζει μόνο την αγάπη ενός γονέα για το παιδί του. εκφράζει επίσης ατελείωτο πόνο και θλίψη.
Γιατί είμαι σίγουρος ότι ο νεκρός πατέρας μου θα ήταν περήφανος αν μπορούσε να με δει από εκεί ψηλά.
Γιατί ούτε φοβάμαι ούτε αγανακτώ να περπατάω δίπλα σε ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να μην συμφωνούμε πολλά, αλλά ξέρω ότι, σε τέτοιες στιγμές, τα λίγα πράγματα που μας ενώνουν είναι πιο δυνατά από τα πολλά που μας χωρίζουν.
Γιατί το χρωστούσα στους μαθητές μου. Άλλωστε, μου αρέσει να είμαι ανάμεσά τους, να μπορώ να ακούω τις σκέψεις και τις φωνές τους, να νιώθω το πάθος τους. Με κάνει, έναν γεννημένο απαισιόδοξο, να νιώθω περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον.
Γιατί με εξοργίζει το γεγονός ότι από την εποχή της πανδημίας του Covid-19, ιδιαίτερα οι νέοι αντιμετωπίζονται ως ανώριμα και άτακτα άτομα που χρειάζονται επιτήρηση, τιμωρία και διόρθωση.
Γιατί μισώ να βλέπω πολύτιμους πόρους να δαπανώνται για την πρόσληψη φρουρών με στολές για να περιπολούν τις πανεπιστημιουπόλεις (ό,τι κι αν τους συνέβη;) ενώ το κράτος είναι ανίκανο να προστατεύσει τους νέους που ταξιδεύουν με τρένο.
Επειδή με εξοργίζει το γεγονός ότι οι νέοι πρέπει να χυθούν αίμα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα γίνουν μια «χαμένη γενιά» ως αποτέλεσμα της ανεργίας και της φθηνής εποχικής εργασίας.
Γιατί βαρέθηκα να ακούω παθητικά τις εθνικές προσφωνήσεις ενός πρωθυπουργού που η προσοχή του είναι στραμμένη στις δημοσκοπήσεις και τις δημόσιες σχέσεις.
Διότι ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να είχε ήδη παραιτηθεί από το περασμένο καλοκαίρι για το σκάνδαλο των υποκλοπών που στόχευε εκατοντάδες πολίτες σε βασικά πόστα, συμπεριλαμβανομένων αρχηγών κομμάτων, υπουργών, ευρωβουλευτών, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών και ανώτερων στρατιωτικών. Γιατί δεν μπορώ να καταπιώ το γεγονός ότι μια ολοκληρωμένη και καλά συντονισμένη μηχανή προπαγάνδας, που έχει στη διάθεσή της κάθε επιστημονικό και ψευδοεπιστημονικό εργαλείο, σχεδόν κατάφερε να πείσει την κοινωνία ότι είναι μια διοίκηση αποτελεσματικών τεχνοκρατών, ενώ, στην πραγματικότητα, προστάτης- Οι πελατειακές σχέσεις, ο νεποτισμός και η ανικανότητα κυριαρχούν.
Γιατί απεχθάνομαι την κληρονομική μοναρχία, τις πολιτικές δυναστείες και τις αριστοκρατίες – καθώς και την αλαζονεία που εκπέμπουν. Μερικοί από τους γόνους αυτών των πολιτικών οικογενειών δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι έχουν αποδειχθεί ακατάλληλοι για τη δουλειά και το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να παραιτηθούν μαζικά και να γλιτώσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο περισσότερο από τον πόνο.
Γιατί θέλω η Ελλάδα να τηρεί τα ευρωπαϊκά πρότυπα – κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα. Όπως κατέληξε η αποστολή της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών (LIBE) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψης στην Αθήνα, «υπάρχουν πολύ σοβαρές απειλές για το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα», ενώ «οι έλεγχοι και οι ισορροπίες, που είναι απαραίτητοι για μια ισχυρή δημοκρατία, είναι κάτω από μεγάλη πίεση».
Διότι με εξοργίζει η σκέψη ότι ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας έχουν ξεπεράσει την οροφή, το υπερχρεωμένο κράτος της δεν μπορεί να εξασφαλίσει υποδομές αντάξιες μιας ευρωπαϊκής χώρας.
Διότι αγανακτώ με το γεγονός ότι η κυβέρνηση ξοδεύει τόνους χρημάτων σε διαφημιστικά ακροβατικά, αλλά αποτυγχάνει να εγγυηθεί το ελάχιστο επίπεδο ποιότητας και ασφάλειας στις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Γιατί δεν μου αρέσει να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου και να με βομβαρδίζουν με ψέματα. Τους βαρέθηκα και τα ψέματά τους.
Γιατί εύχομαι να αλλάξουν τα πράγματα, το συντομότερο δυνατό.
Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.