LVIV, Ουκρανία – Είναι μια ασυνήθιστη ρύθμιση για ασυνήθιστες στιγμές: Πάνω από έναν όροφο εργοστασίου στο Lviv της Ουκρανίας, όπου ο Volodomyr Mysysk έχει μεταφέρει την επιχείρησή του στην κατασκευή επίπλων, αυτός και οι 15 υπάλληλοί του έχουν γίνει συγκάτοικοι. Έφεραν τα παιδιά τους και τα σκυλιά τους και μοιράζονται μια κουζίνα πάνω από τα μηχανήματα όπου περνούν τις μέρες τους αναβιώνοντας μια εταιρεία που θα μπορούσε να είχε καταστραφεί από τον πόλεμο.

Αλλά ο Mysysk, 23, και οι εργάτες του, που ήρθαν στο Lviv από τη βομβαρδισμένη πόλη Χάρκοβο στην ανατολική Ουκρανία, επωφελήθηκαν από ένα πνεύμα αλληλεγγύης και μια κυβερνητική πολιτική που στοχεύει στη διάσωση βιομηχανιών που απειλούνται από έναν εισβολέα ρωσικού στρατού και να τους βοηθήσει να επανασυναρμολογηθούν. κομμάτι-κομμάτι, σε πόλεις κατά μήκος των δυτικών συνόρων της Ουκρανίας.

Αυτή η περιοχή μετατρέπεται γρήγορα στη νέα οικονομική καρδιά της Ουκρανίας, με περισσότερες από 200 μεταμοσχευμένες επιχειρήσεις που παράγουν σχεδόν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων χρωμάτων, δομικών υλικών και ανταλλακτικών για ηλεκτρικά οχήματα.

Εργοστάσια στις ρωσοκρατούμενες περιοχές συσκευάστηκαν και μεταφέρθηκαν με τρένα και φορτηγά και αναστηλώνονται στα δυτικά. Οι κατασκευαστές δημιουργούν θέσεις εργασίας και κυνηγούν ειδικευμένους εργάτες. Τώρα πιο κοντά στην Πολωνία –την πύλη της Ουκρανίας προς τη Γερμανία και τη δυτική Ευρώπη– οι αναγεννημένες επιχειρήσεις σφυρηλατούν δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία η Ουκρανία ελπίζει να ενταχθεί σύντομα.

«Το κύριο κίνητρο για να έρθουν εδώ είναι να μείνουν στην Ουκρανία», είπε ο Αντρί Μοσκαλένκο, αντιδήμαρχος του Λβιβ, υπεύθυνος για τις οικονομικές υποθέσεις. «Είτε κατάγονται από το Χάρκοβο, το Κίεβο, το Τσερνίχιβ – είναι όλοι Ουκρανοί. Πρέπει να τους υποστηρίξουμε», πρόσθεσε, «γιατί η Ρωσία έχει καταστρέψει πολλά».

Η οικονομία της Ουκρανίας αναμένεται να συρρικνωθεί κατά περισσότερο από το ένα τρίτο φέτος. Ο πληθωρισμός αυξάνεται και είναι πιθανό να ανέβει πάνω από το 30%, δήλωσε πρόσφατα η κεντρική τράπεζα της χώρας και ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η χώρα είχε καταλήξει σε συμφωνία να σταματήσει να πληρώνει ορισμένους ξένους πιστωτές.

Στο πλαίσιο ενός κυβερνητικού προγράμματος μετεγκατάστασης, ο Mysysk μπόρεσε να προσφέρει στους εργαζομένους στη μικρή του εταιρεία, Roomio, μια ευκαιρία: Ελάτε μαζί του στη σχετική ασφάλεια του Lviv και κρατήστε τις δουλειές τους, αν και σήμαινε ότι θα ζούσαν σε κοντινή απόσταση με το αφεντικό τους μέχρι να βρουν τη δουλειά τους. δικά τους καταλύματα.

Συναισθηματικά, δεν ήταν πάντα εύκολο: «Προσπάθησα να μην φαίνομαι κατάθλιψη, γιατί ήθελα να ενθαρρύνω τους πάντες», είπε ο Mysysk, ο οποίος μετέφερε μεγάλα κομμάτια της γραμμής συναρμολόγησης στο Lviv σε ένα φορτηγό αρτοποιίας που δάνεισε ένας γειτονικός παρασκευαστής ψωμιού. Χρειάστηκε ένας μήνας για να μεταφερθούν τα πάντα έξω από το παλιό εργοστάσιο, που ήταν τότε γεμάτη από βομβαρδισμούς και πυρομαχίες.

«Χαμογελούσα και έλεγα ότι όλα είναι καλά, ακόμα κι όταν δεν ήμουν σίγουρος ότι το πίστευα», είπε.

Αλλά η οικονομική και πολιτική υποστήριξη που έχουν λάβει εταιρείες όπως η δική του, είπε ο Mysysk, ήταν μια έμπνευση – και μια υπενθύμιση του πόσο κρίσιμες είναι οι επιχειρήσεις για να βοηθήσουν στη διατήρηση της οικονομίας.

Οι μεγαλύτερες εταιρείες εργάζονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να επανέλθουν μαζί – αν και είναι ένα τρομακτικό έργο η προσπάθεια χάραξης ενός επιχειρηματικού σχεδίου εν μέσω της συνεχούς αβεβαιότητας του πολέμου.

Ο Oleksandr Oskalenko, διευθύνων σύμβουλος της Pozhmashina, κατασκευαστής πυροσβεστικών οχημάτων και αγροτικών οχημάτων, διέκοψε την παραγωγή τον Μάρτιο στο εκτεταμένο, σύγχρονο εργοστάσιό της στο Chernihiv, τον τόπο μιας βάναυσης πολιορκίας από τους Ρώσους, και φρόντισε για την ασφάλεια των 550 υπαλλήλων του.

«Τα πράγματα εξελίσσονταν πολύ καλά στην Ουκρανία», είπε. «Είχαμε ακόμα προβλήματα με τη διαφθορά, αλλά αυτά τα προβλήματα λιγόστευαν και η οικονομία βελτιωνόταν. Αλλά με την εισβολή της Ρωσίας, η μισή χώρα σταμάτησε να λειτουργεί».

Όταν ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy ανακοίνωσε ένα οικονομικό πρόγραμμα τον Απρίλιο για τη διάσωση επιχειρήσεων από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ανατολή, ο Oskalenko άδραξε την ευκαιρία. «Διαχωρίσαμε το εργοστάσιο κομμάτι-κομμάτι και το βάλαμε σε τρένα για να αποσταλεί», είπε.

Η κυβέρνηση πρόσφερε φορολογικές ελαφρύνσεις και δωρεάν μεταφορά εξοπλισμού στους ουκρανικούς σιδηροδρόμους. Το Lviv και άλλες κοντινές πόλεις έχουν ανταγωνιστεί σκληρά για να δελεάσουν τους νεοφερμένους, προσφέροντας πρόσθετα οικονομικά γλυκαντικά, όπως φθηνό χώρο αποθήκης, δωρεάν νομικό σύμβουλο και έγκαιρη γραφειοκρατία για τη γρήγορη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

Πέρα από τις 200 εταιρείες που έχουν ήδη μετακομίσει, άλλες 800 έχουν υποβάλει αίτηση για μετεγκατάσταση, δήλωσε ο Volodomyr Korud, αντιπρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Lviv.

Μια πρόσφατη καθημερινή, μια ομάδα συγκολλητών εργάστηκε για να ξαναφτιάξει το χρωματοπωλείο του Pozhmashina μέσα σε μια μαμούθ αποθήκη της σοβιετικής εποχής, συνδέοντας τεράστιες ατσάλινες δοκούς κάτω από λωρίδες ηλιακού φωτός μέσα από σπασμένα παράθυρα από πάνω. Μόλις τελειώσει, τα γεωργικά φορτηγά θα αναδυθούν με φρέσκα παλτά από πράσινο της ελιάς και τα πυροσβεστικά οχήματα σε κόκκινο κερασιά.

Ακόμα κι έτσι, είπε ο Οσκαλένκο, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πότε θα επανέλθουν τα πράγματα ως συνήθως.

«Οι Ρώσοι έχουν καταστρέψει μεγάλα βιομηχανικά κέντρα που παρήγαγαν ενέργεια, χημικά και χάλυβα», είπε. «Τα αγροτικά χωράφια σε κατεχόμενες περιοχές δεν παράγουν», πρόσθεσε. «Έτσι, είναι αδύνατο να κάνεις ένα επιχειρηματικό σχέδιο ένα με δύο χρόνια.

«Αλλά αυτό μας έδωσε μια προοπτική για το μέλλον», είπε ο Οσκαλένκο, χαμογελώντας καθώς ερευνούσε την αναγέννηση του παλιού του εργοστασίου. «Δεν υπάρχουν χαρακώματα εδώ, οπότε βοηθάει».

Ο πόλεμος έφερε επίσης μια πλημμύρα Ουκρανών να εγκατασταθούν στη σχετική ασφάλεια της Δύσης, με μεγάλους αριθμούς να αναζητούν εργασία. Για στελέχη όπως ο Pavlo Chernyak, επικεφαλής της Matro Luxe, ενός από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές στρωμάτων της Ουκρανίας, η μετεγκατάσταση στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας ανοίγει αυτό που θεωρεί εξαιρετική ευκαιρία να προσφέρει απασχόληση σε μερικούς από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν δουλειά λόγω πόλεμος.

Κάτω από σφοδρές σφαίρες και ένα χαλάζι ρωσικών ρουκετών, είπε, μετέφερε πάνω από το ήμισυ του εξοπλισμού της Matro Luxe από εργοστάσια στο Κίεβο και στο Ντνίπρο, στα ανατολικά, και σχεδιάζει να επεκτείνει την επιχείρηση. Τα στρώματα είναι περιζήτητα σε καιρό πολέμου – όχι μόνο για στρατιώτες αλλά και για οικογένειες σε καταφύγια βομβών ή κέντρα εκτοπισμού. Και όποτε τελειώνει ο πόλεμος, αναμένει ότι η ζήτηση θα αυξηθεί μόνο εν μέσω μιας έκρηξης ανοικοδόμησης.

Ο Chernyak έχει δεσμευτεί να επεκτείνει τον χώρο εργασίας του στο Lviv με 40 άτομα έως 200 σε έξι μήνες και έως 500 μέχρι το τέλος του έτους.

«Για μένα, είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθούν οι χώροι εργασίας για τους ανθρώπους – πρέπει να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας εδώ για να διατηρήσουμε την οικονομία μας, να πληρώσουμε τους φόρους μας», πρόσθεσε.

Ακόμη και καθώς αναζητούν ειδικευμένους εργάτες, οι αναφυτευμένες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόσθετες προκλήσεις που λειτουργούν σε μια οικονομία εν καιρώ πολέμου που ανατρέπεται από ελλείψεις εφοδιασμού και κατεστραμμένες υποδομές.

Στη νέα τοποθεσία της NPO Rost, κατασκευαστή εσωτερικών χώρων για επιβατικά τρένα, ο διευθύνων σύμβουλος, ο Alexander Pletiuk, προσπαθεί να εκπληρώσει παραγγελίες σε μια μικρή αποθήκη. Πριν από την εισβολή της Ρωσίας, η εταιρεία διαχειριζόταν ένα εκσυγχρονισμένο εργοστάσιο 33 στρεμμάτων στην πόλη Zaporizhzhia, η οποία είναι πλέον εμπόλεμη.

Σήμερα, ο χώρος αποθήκης του Pletiuk στο Lviv είναι μικρός συγκριτικά και η παραγωγική του ικανότητα είναι μόλις το 10% της παλιάς τοποθεσίας. «Προσπαθούμε να εκπληρώσουμε όλα τα συμβόλαιά μας όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ενώ τακτοποιούμαστε σε έναν κενό χώρο που δεν έχει ακόμη ηλεκτρικό ρεύμα», είπε.

Μια χούφτα υπαλλήλων προσπαθούσαν να καλύψουν παραγγελίες για παράθυρα τρένων – αλλά τους έλειπαν τα απαραίτητα κομμάτια που ήταν απαραίτητα για να στεγανοποιήσουν τα παράθυρα. Λόγω των επιπτώσεων του πολέμου στην αλυσίδα εφοδιασμού της Ουκρανίας, είπε ο Πλετιούκ, τώρα χρειάζεται διπλάσιος χρόνος για την προμήθεια γυαλιού. Το κόστος των καυσίμων έχει υπερδιπλασιαστεί.

Η εταιρεία υπέγραψε συμβόλαια με πελάτες πριν από τον πόλεμο σε σταθερές τιμές, αλλά τώρα τα έξοδα έχουν αυξηθεί: οι τιμές μετάλλων είναι 50% υψηλότερες. Και πρέπει να γίνουν επενδύσεις στη νέα αποθήκη για να ενισχυθεί η παραγωγική ικανότητα.

Ωστόσο, ο Πλετιούκ είπε: «Όταν κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο, θα έχουμε πολλά περισσότερα να κάνουμε». Οι ρωσικές επιθέσεις έχουν καταστρέψει τουλάχιστον 3.900 μίλια σιδηροδρόμων στην Ουκρανία. Και πολλά από τα σιδηροδρομικά βαγόνια που μετέφεραν πρόσφυγες και προμήθειες θα χρειαστεί να επισκευαστούν και να παραγγελθούν καινούργια.

Δεν είναι μόνος που βλέπει ένα όφελος: Μια ειρωνεία της μεγάλης μετανάστευσης των ανατολικών επιχειρήσεων είναι ότι δεν οδηγούσε πάντα σε οικονομική δυσπραγία – αλλά κέρδος.

Τώρα, μόλις 60 μίλια από την Πολωνία, η Mysysk συνειδητοποίησε ότι θα ήταν ευκολότερο να εξάγει τα έπιπλα της Roomio σε ευρωπαίους πελάτες από το Lviv από ό,τι στο Χάρκοβο. Αφού έστειλε email σε εταιρείες σε όλη την Ευρώπη, απέκτησε νέους πελάτες στη Δανία και τη Σλοβενία ​​– οι πρώτες του ευκαιρίες εξαγωγής.

«Στην Ουκρανία, θεωρείται ωραίο να δουλεύεις με ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι, ένιωσα πολύ χαρούμενος όταν έγινε το πρώτο συμβόλαιο», είπε. “Για τη δουλειά μας – δεν μου αρέσει να το λέω αυτό, αλλά στην πραγματικότητα πηγαίνει καλύτερα για εμάς.”

Η εταιρεία του δεν είναι η μόνη που αρχίζει τώρα να βρίσκει νέες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, μια τάση που πιστεύει ότι είναι σημαντική – όχι μόνο για να βοηθήσει την Ουκρανία να διατηρήσει ζωντανή την οικονομία της κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και για την ενίσχυση των στενότερων δεσμών με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Όσο περισσότερο είμαστε συνδεδεμένοι, τόσο περισσότερο οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ουκρανίας θα καταλάβουν ότι πρέπει να είμαστε ένα», είπε.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στους New York Times.