Όλοι έχουμε τις ανησυχίες μας. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας έχουν τις δικές τους τεράστιες ανησυχίες για το τι θα ξυπνήσουν στη συνέχεια. Μετά διαβάζεις και ακούς ότι κάποιοι έχουν τη δική τους μεγάλη αγωνία για το αν η επόμενη Βουλή θα περιλαμβάνει μέλος αυτής ή της άλλης πολιτικής οικογένειας. Το επιχείρημα διατυπώνεται ως εξής: Δεν υπάρχει Βουλή από το 19… χωρίς βουλευτή με αυτό το επίθετο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει επιχείρημα ή θέμα που εξοργίζει περισσότερο τους ψηφοφόρους.

Το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι αν θα συνεχιστεί ή όχι μια πολιτική δυναστεία ή «franchise». Θέλουν λύσεις στα προβλήματά τους, όχι απάντηση στο αν θα υπάρξει Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Καραμανλής ή οποιοσδήποτε άλλος στην επόμενη Βουλή.

Είναι λογικό όσοι διαχειρίζονται τέτοια «franchises» να ανησυχούν για τη συνέχισή τους. Κάποιοι έχουν καλές προθέσεις, πιστεύοντας ότι αυτό το θέμα αφορά τη φήμη του «πατριάρχη» αυτής της πολιτικής δυναστείας, άλλοι επειδή φοβούνται ότι η ενδεχόμενη εξάλειψή του στις κάλπες θα τους κοστίσει τα μακροχρόνια προνόμιά τους.

Ωστόσο, αυτή η πίεση συχνά εξοργίζει όσους φέρουν τέτοια ιστορικά επώνυμα. Προφανώς δεν θέλουν να νιώθουν ότι τους βαραίνει η κληρονομιά και η παράδοση, ούτε ότι οφείλουν την πολιτική τους ύπαρξη στο επίθετό τους. Άλλωστε όσοι τα κατάφεραν απομακρύνθηκαν από τον πρόγονό τους και δημιούργησαν ένα ξεχωριστό προφίλ. Είναι πιο εύκολο για αυτούς τους ανθρώπους να μπουν στην πολιτική επειδή έχουν πλεονεκτήματα, αναγνώριση, συστήματα υποστήριξης και τεχνογνωσία. Αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο όταν μπουν. Οι κριτικοί συγκρίνουν τον διάδοχο με τον ιδρυτή σε κάθε ευκαιρία και με μεγάλη σκληρότητα. Συγχέουν ιστορικές περιόδους και δημιουργούν προσδοκίες που είναι αδύνατο να εκπληρωθούν. Υπάρχουν πολλοί γόνοι μεγάλων οικογενειών που συντρίφθηκαν από τη σύγκριση. Υπάρχουν όμως και πολλοί που φέρθηκαν άδικα λόγω του επωνύμου τους.

Για να επιστρέψω στην αρχική μου άποψη, η συζήτηση για το πόσο κρίσιμο είναι να υπάρχει μέλος της πολιτικής οικογένειας Χ ή Υ στη Βουλή, είναι πολύ άκαιρη – επικίνδυνα άκαιρη. Ζούμε σε εποχές όπου το αντισυστημικό αίσθημα είναι έντονο αλλά και σε μια εποχή που το κοινό είναι θυμωμένο με αυτούς που κυβερνούν τη χώρα για δεκαετίες. Είναι ήδη δύσκολο για κάποιον με καθιερωμένο επώνυμο να ψηφιστεί ή να αγνοηθεί με βάση τη δική του προσωπικότητα και τις δεξιότητές του. αυτή η συζήτηση το καθιστά αδύνατον.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Γιατί οι καταναλωτές σε όλο τον κόσμο εμπιστεύονται προϊόντα από franchise; Γιατί ξέρουν ότι αν παραγγείλουν ένα από τα προϊόντα τους θα πάρουν ακριβώς το ίδιο, όπου κι αν το παραγγείλουν, όποτε το δοκιμάσουν. Ενώ με τα πολιτικά «franchises», κινδυνεύετε πάντα να αποκτήσετε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που φανταζόσασταν ή περιμένατε.