Πριν από έναν αιώνα, στα τέλη Οκτωβρίου του 1922, τα μαύρα πουκάμισα του Μπενίτο Μουσολίνι βάδισαν προς τη Ρώμη, την οποία κατέλαβαν. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2022, η εξαγορά της Ιταλίας από τους νεοφασίστες ή μεταφασίστες της Giorgia Meloni, που κυριαρχούν στην ακροδεξιά και στη δεξιά τύπου Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επιτεύχθηκε μέσω ψηφοφορίας.
Η απέχθεια των απορριφθέντων μαζών για την πολιτική και η συνακόλουθη αποχή από την ψηφοφορία, η απώλεια ιδεολογίας από τη θολή κεντροαριστερά, οι προσδοκίες που γεννήθηκαν από δημοσκοπικό βερμπαλισμό και κυρίως οι εντατικά καλλιεργημένοι φόβοι για τις Βρυξέλλες – που υποτίθεται ότι είναι ενάντια στην εθνική ταυτότητα – και για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες – που φημολογείται ότι στοχεύουν στη διάβρωση του Χριστιανισμού και έναν ύπουλο εξισλαμισμό της Ευρώπης – επέτρεψαν στους αδελφούς της Ιταλίας να εξαπλασιάσουν τη δύναμή τους σε μόλις τέσσερα χρόνια: 4,3% το 2018, πάνω από 26% τώρα , ποσοστό που τους φέρνει στην κορυφή.
Το Meloni έχει κάνει πολύ δρόμο τα τελευταία 15 χρόνια. Η σημερινή αυτοπεριγραφή για κυνήγι ψήφου θυμίζει το γνωστό ελληνικό συντηρητικό σύνθημα «Χώρα, Θρησκεία, Οικογένεια».
«Είμαι η Γιώργια», διακηρύσσει, ποντάροντας στο μικρό της όνομα, όπως πολλοί «μεγάλοι» της ιστορίας, και δίνει λεπτομέρειες για την πολιτική της ταυτότητα. «Είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Ιταλίδα, είμαι χριστιανή». Λέει «Είμαι γυναίκα», αλλά εννοεί μια «κανονική» γυναίκα, με παιδιά – όχι κάποια «ανεύθυνη» αναρχική ή κάποια LGBTQI ακτιβίστρια. Και «Είμαι Ιταλός», αλλά «κανονικός» Ιταλός, που σημαίνει χριστιανός. Φυσικά, εννοεί και καθολική, όχι ορθόδοξη ή προτεστάντη, και φυσικά όχι μουσουλμάνο, εβραίο, αγνωστικιστή ή απλώς αδιάφορο. Η Μελόνι ξέρει ότι η τελευταία «ιδεολογία» που σβήνει στη χώρα της είναι ο καθολικισμός.
Το 1992, σε ηλικία 15 ετών, ο Μελόνι έγινε μέλος του Μετώπου Νεολαίας, της πτέρυγας νεολαίας του νεοφασιστικού πολιτικού κόμματος Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (MSI), του οποίου ηγείται ο Τζόρτζιο Αλμιράντε, υποστηρικτής του δικτάτορα Μουσολίνι. Ο φανατισμός της διευκόλυνε τη ραγδαία άνοδό της στις τάξεις του κόμματος. Στα 30 της ήταν η νεότερη αντιπρόεδρος της πρώην νεοφασιστικής Εθνικής Συμμαχίας (AN) και τώρα, στα 45 της, ετοιμάζεται να γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας, προσθέτοντας τον ισχυρότερο κρίκο στην αλυσίδα των ευρωπαϊκών ακροδεξιών επιτυχιών .
Πανηγυρίζουν κάθε είδους ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών. Οι υπόλοιποι πρέπει να είναι προβληματισμένοι και ανήσυχοι. Ακόμη και τώρα.