Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ή μάλλον η σκιά του, έκανε το εξώφυλλο του τεύχους αυτής της εβδομάδας του Economist με αναμφισβήτητα μη κολακευτικό τρόπο, ως ηγέτης που έχει οδηγήσει τη χώρα του «στο χείλος της καταστροφής».
Όπως αναφέρει η εισαγωγή της έκθεσης της οικονομικής εφημερίδας για την κατάσταση της χώρας ενόψει των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, «η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν καθώς πλησιάζουν οι εκλογές θα μπορούσε να ωθήσει τη σημερινή μια βαθιά ελαττωματική δημοκρατία σε μια πλήρη δικτατορία».
Ο Economist λέει ότι η 20χρονη πλέον βασιλεία του Ερντογάν ήταν αρχικά επωφελής για την Τουρκία: επανόρθωσε την οικονομία, εξουδετέρωσε τους στρατηγούς της χώρας που ανακατεύονταν και εξασφάλισε, το 2005, την επίσημη έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών στην ΕΕ, ενώ έβαλε την ισλαμιστική του ατζέντα, η οποία είχε ανησυχήσει τους επί μακρόν κυρίαρχους κοσμικούς κληρονόμους του Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, κυρίως στο πλάι.
Όμως, όπως επισημαίνει η εφημερίδα, «όσο περισσότερο ο Ερντογάν είναι στην εξουσία, τόσο πιο αυταρχικός γίνεται». Περνώντας από Πρωθυπουργός σε Πρόεδρο, μετέτρεψε αυτή την ως επί το πλείστον τελετουργική θέση σε μια πραγματικά ισχυρή θέση στην υπηρεσία μιας απολυταρχίας. «Πλησιάζοντας στην τρίτη δεκαετία στην εξουσία, κάθεται σε ένα τεράστιο παλάτι και παίρνει εντολές σε αυλικούς πολύ φοβισμένος για να του πουν πότε κάνει λάθος. Οι ολοένα και πιο εκκεντρικές πεποιθήσεις του γίνονται γρήγορα δημόσια πολιτική», αναφέρει το άρθρο.
Κάποτε ο Ερντογάν παρομοίασε τη δημοκρατία με ένα ταξίδι με το τραμ: όταν φτάσεις στον προορισμό σου, κατεβαίνεις. Η συμπεριφορά του προς τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρεμ Ιμάμογλου, τον οποίο ο Economist αποκαλεί τον «πιο εύλογο αντίπαλο» για την προεδρία είναι ενδεικτική. Η ποινή φυλάκισης 2 ετών και η απαγόρευση από την πολιτική επειδή αποκαλούσε τους εκλογικούς αξιωματούχους που είχαν ακυρώσει την πρώτη του εκλογή «ηλίθιους» οδήγησαν τον Imamoglu εκτός προεδρικής κούρσας εάν η καταδίκη δεν ακυρωθεί ή ανατραπεί και έχουν θέσει αμφιβολίες ότι οι εκλογές θα είναι δίκαιες ή δωρεάν, λέει ο Economist.
Σε διεθνές επίπεδο, ο Ερντογάν θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο «προκαλώντας σκληρότερες εδαφικές διαμάχες. θα μπορούσε να «δημιουργήσει περαιτέρω σύγχυση και διαμάχες στη Συρία». θα μπορούσε «να επιτρέψει στους 5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες στην Τουρκία να σαλπάρουν για τη νότια Ευρώπη». Και θα μπορούσε να συνεχίσει να εμποδίζει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, υποστηρίζει ο Economist, ο Ερντογάν δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει πλήρη ρήξη με τη Δύση, γιατί χρειάζεται επενδύσεις και χρειάζεται εξοπλισμούς. Όμως, υποστηρίζει το άρθρο, είναι καιρός για μια πιο σταθερή στάση από τις δυτικές δυνάμεις, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ. «Ο κ. Ερντογάν είναι ένας νταής που βλέπει τη δειλία ως λόγο για να πιέσει το πλεονέκτημά του και η σκληρότητά του ως κίνητρο για να διορθώσει τους φράχτες», λέει ο Economist.