«Η ελευθερία είναι η σίγουρη κατοχή όσων και μόνο έχουν το θάρρος να την υπερασπιστούν».
– Περικλής
Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε τη βάναυση εισβολή της και κλιμάκωσε τον μακροχρόνιο ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, ο οποίος ξεκίνησε το 2014 με την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας. Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από συγκλονιστική ανθρώπινη τραγωδία, με δεκάδες χιλιάδες ζωές να χάνονται από κάθε πλευρά και μια προσφυγική κρίση εκτοπίζει πάνω από 8 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ουκρανία και αναγκάζει άλλα 8 εκατομμύρια να εγκαταλείψουν τη χώρα τους αναζητώντας ασφάλεια. Οι συνεχείς αγώνες του ουκρανικού λαού να επιβιώσει και να κερδίσει διεθνή υποστήριξη για την άμυνά του παρέχει μια προεπισκόπηση του είδους της σύγκρουσης που πιθανότατα θα καθορίσει αυτόν τον αιώνα, εάν η Ρωσία πετύχει στην Ουκρανία.
Στην πρόσφατη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ υπογράμμισε τη σημασία της αναγνώρισης ότι «τα γεγονότα στην Ευρώπη σήμερα θα μπορούσαν εύκολα να αναπαραχθούν αύριο στην Ασία». Η προειδοποίησή του ενισχύθηκε από τον Κινέζο Υπουργό Εξωτερικών Wang Yi, ο οποίος απέρριψε την ιδέα της Ταϊβάν ως ανεξάρτητης χώρας, δηλώνοντας ότι «ήταν πάντα μέρος του κινεζικού εδάφους» και «δεν θα ήταν ποτέ κάτι άλλο». Επιπλέον, πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι η Κίνα ετοιμάζεται να παράσχει στη Ρωσία θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια, προσθέτοντας στην ήδη ασταθή κατάσταση στην Ουκρανία, η οποία δεν δείχνει σημάδια να τελειώσει σύντομα.
Πέρα από την Ευρώπη, αρκετές εβδομάδες αφότου ένα κινεζικό κατασκοπευτικό μπαλόνι ολοκλήρωσε την αποστολή του πετώντας πάνω από τις πιο ευαίσθητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, ο 86ος Στόλος του Ιράν επιχειρεί στα ύδατα της Νότιας Αμερικής σε μια αποστολή να κάνει τον περίπλου του κόσμου και το ρωσικό πολεμικό πλοίο Admiral Gorshkov, που μεταφέρει προηγμένες υπερηχητικοί πύραυλοι Zircon, που εισήχθησαν σε λιμάνι στην ανατολική ακτή της Νότιας Αφρικής αυτή την εβδομάδα, με τα “Z” και “V” βαμμένα σε λευκό χρώμα στη μαυρισμένη καπνοδόχο τους, όπως ακριβώς τα ρωσικά τανκς και τα πυροβολικά που κύλησαν στην Ουκρανία πριν από ένα χρόνο. να συμμετάσχει σε ναυτική άσκηση διάρκειας 10 ημερών στον Ινδικό Ωκεανό μαζί με πολεμικά πλοία της Νότιας Αφρικής και της Κίνας. Η αυταρχική συνεργασία και η διαλειτουργικότητα με στόχο την ενίσχυση των δυνατοτήτων προβολής παγκόσμιας ισχύος αυξάνεται και λειτουργεί χωρίς αμφισβητήσεις.
Σε αυτήν την εποχή μεγάλου κινδύνου στην Ευρώπη, καθώς τα ρωσικά και ιρανικά στρατιωτικά όπλα χρησιμοποιούνται καθημερινά για να σκοτώνουν αδιακρίτως Ευρωπαίους, πολλά έθνη του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να αποτυγχάνουν να τηρούν τις υποχρεώσεις τους από τη συνθήκη για τις αμυντικές δαπάνες και την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Επιδεινώνοντας τη σοβαρότητα αυτής της αποτυχίας δέσμευσης, υπάρχει ελάχιστη συζήτηση σχετικά με μακροπρόθεσμες λύσεις για την αποτροπή, την αντιμετώπιση και την εξουδετέρωση της επιθετικότητας από έθνη όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα, πέρα από τους ήχους που είναι φτιαγμένοι για μέσα ενημέρωσης που αντηχούν «ανησυχία». Η έλλειψη ενιαίας και αποφασιστικής δράσης από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση καθιστά σαφές ότι πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα. Μια συνολική στρατηγική που περιλαμβάνει διαρκή οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών έχει καθυστερήσει. Σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, η παγκοσμιοποίηση συνέπλεξε τις οικονομίες και δημιούργησε μια δυτική εξάρτηση από τους αντιπάλους, ιδίως την Κίνα. Έχει περάσει πολύ καιρός για να τερματιστεί αυτή η εξάρτηση και να καταβληθούν σοβαρές προσπάθειες για τη μετανάστευση της βιομηχανίας και των επενδύσεων μακριά από την Κίνα.
Από την απροθυμία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να λογοδοτήσει η Τουρκία για κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους και παραβίαση της κυριαρχίας στο Αιγαίο Πέλαγος, στην έλλειψη ενότητας στην αντιμετώπιση του Πούτιν και των εθνών που υποστηρίζουν τη Ρωσία, στην ανεύθυνη επίθεση στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Δύσης και στην κατάπτωση της βιομηχανικής ικανότητας, στην αυξημένη εξάρτηση της παραγωγής από την Κίνα και την αφέλεια σχετικά με το πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων του Ιράν, η αποτυχία της αμερικανικής και ευρωπαϊκής ηγεσίας να αποτρέψει αποτελεσματικά και να αντιμετωπίσει τις απειλές και τις ενέργειες των αδίστακτων εθνών ενισχύει τις αυταρχικές φιλοδοξίες και δημιουργεί τις πιο επικίνδυνες προκλήσεις για την κυριαρχία, την ασφάλεια και την ειρήνη από τότε ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ενώ οι γενναίοι μαχητές στην Ουκρανία στέκονται με θάρρος με μεγάλο κίνδυνο, κόστος και αβεβαιότητα ενάντια στη ρωσική υποταγή, οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης αποτυγχάνουν να εφαρμόσουν συνεκτικές ενεργειακές και αποτελεσματικές αμυντικές πολιτικές. Η αυτεπάγγελτη κατάπτωση της ενεργειακής ανεξαρτησίας, οι ενεργειακές πολιτικές και οι στόχοι που αυξάνουν την εξάρτηση από πόρους από αντιπάλους, συμπεριλαμβανομένης της κινεζικής κατασκευής και καλοπροαίρετων αλλά ανεπαρκών προϊόντων πράσινης ενέργειας «made in China», θα ενισχύσουν απλώς τους αντιπάλους. Ήρθε η ώρα οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να αναπτύξουν και να δεσμευτούν σε μακροπρόθεσμα σχέδια και πολιτικές για την επίτευξη ενεργειακής ανεξαρτησίας για να αποζημιώσουν τις πολεμικές μηχανές και τις φιλοδοξίες της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας και να δείξουν ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι σοβαρές για την ασφάλεια, την ελευθερία και το ειρηνικό μέλλον τους . Διαφορετικά, σύντομα θα βρούμε τα έθνη μας στην ίδια θέση με την Ουκρανία, το καθένα να παλεύει για τη δική του επιβίωση ενάντια στην ασταμάτητη αυταρχική φιλοδοξία και επιθετικότητα.
Ο διοικητής Demetries Grimes είναι ένας πρώην αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού, αεροπόρος και διπλωμάτης με παράσημο μάχης. Έχει υπηρετήσει ως ναυτικός ακόλουθος στην Ελλάδα και το Ισραήλ, αναπληρωτής διοικητής της αμερικανικής βάσης στην Κρήτη και σύμβουλος για την Ουκρανία στον Ναυτιλιακό Διοικητή του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο.