Η τριήμερη περιοδεία στη Δυτική Αφρική που ολοκληρώθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια την Παρασκευή κρίθηκε ότι στέφθηκε με επιτυχία καθώς χώρες όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, η Γκαμπόν και η Γκάνα μοιράζονται κοινή αντίληψη με την Ελλάδα για το τι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο η Θάλασσα (UNCLOS) ορίζει.
Η περιοδεία, η οποία προσπάθησε να εμβαθύνει τις σχέσεις της Ελλάδας με αυτό το μέρος της Αφρικής, ήταν επίσης μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιρροής της Τουρκίας στην ήπειρο.
Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επισκέφθηκε πρόσφατα πέντε αφρικανικές χώρες.
Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει έδαφος και ηγετικό ρόλο στην Αφρική έχουν ήδη καρποφορήσει, με τον Economist να αναφέρει ότι ο αριθμός των τουρκικών διπλωματικών αποστολών στην ήπειρο έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια (από 12 σε 43). Ενδεικτικά, το τουρκικό εμπόριο με την Αφρική έφτασε σχεδόν τα 30 δισ. δολάρια, εκ των οποίων τα 11 δισ. αφορούν συναλλαγές με χώρες της υποσαχάριας χώρας.
Επιπλέον, η Τουρκία τα τελευταία χρόνια άρχισε σταδιακά να μετατρέπει τη σημαντική ήπια ισχύ της σε σκληρή δύναμη.
Από το Σαχέλ μέχρι τη Σομαλία, οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και ο αμυντικός εξοπλισμός γίνονται όλο και πιο συχνό χαρακτηριστικό στα πεδία των μαχών της αφρικανικής ηπείρου.
Όπως είναι γνωστό, ο Τουρκικός Στρατός διατηρεί στρατιωτική βάση και κέντρο εκπαίδευσης στη Σομαλία. Ωστόσο, ίσως ο σημαντικότερος εταίρος της Τουρκίας στην περιοχή είναι ο Νίγηρας, ο οποίος έχει γίνει πρωταγωνιστής στη μάχη κατά των ισλαμιστικών δυνάμεων που δρουν στο Σαχέλ μετά το πραξικόπημα στο Μάλι.
Μεταξύ των νότιων γειτόνων της Λιβύης, ο Νίγηρας έχει ήδη αγοράσει σημαντικό στρατιωτικό εξοπλισμό από την Τουρκία, κυρίως μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2, και έχει παραγγείλει επίσης 12 τουρκικά εκπαιδευτικά αεροσκάφη Hurkus.
Τα αμυντικά συστήματα που έχει αναπτύξει η Τουρκία είναι πολύ δημοφιλή στην ήπειρο, καθώς είναι πολύ φθηνότερα από τον δυτικό ανταγωνισμό και επίσης δεν συνοδεύονται από τις ίδιες διασφαλίσεις και συνθήκες όσον αφορά τη χρήση τους, ειδικά σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.