Δεν νομίζω ότι κανένας πολιτισμένος άνθρωπος θα διαφωνούσε με την παροχή οποιασδήποτε μορφής βοήθειας στους σεισμόπληκτους Τούρκους και Σύρους πολίτες. Είναι προφανές καθήκον μας απέναντι στους συνανθρώπους μας. Εξάλλου, εάν μια παρόμοια καταστροφή χτυπούσε την πατρίδα μας, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, θα θέλαμε επίσης να λάβουμε κάθε δυνατή βοήθεια και υποστήριξη από χώρες, οργανισμούς και συλλογικότητες. Όταν υπάρχει τόσος πόνος, οι διαφορές και οι αντιπαλότητες παραμερίζονται.
Και όμως υπάρχουν Έλληνες που δεν ενέκριναν τη βοήθεια που πρόσφερε η κυβέρνηση στην τουρκική κυβέρνηση, καθώς δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι άλλο πράγμα ο ανθρωπισμός και άλλο οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κρατών. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι, τελικά, βοηθάμε τους αναστατωμένους ανθρώπους να ξεπεράσουν το σοκ της καταστροφής και να σώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Αυτό κάνουν οι ομάδες διάσωσης μας και το κάνουν καλά. Είναι τρομακτικό να βλέπεις Τούρκους και Σύρους να υφίστανται βασανιστικούς θανάτους θαμμένους κάτω από τα ερείπια, νικημένους από τον χρόνο.
Υπάρχει όμως και η άλλη ομάδα ανθρώπων: αυτοί που μπερδεύουν τον ανθρωπισμό με τη διπλωματία. Πιστεύουν ότι τα ακραία φυσικά φαινόμενα μπορούν να φέρουν τις κυβερνήσεις πιο κοντά και να παραμερίσουν μακροχρόνιες διεκδικήσεις και ρεβιζιονιστικές συμπεριφορές. Νομίζω ότι κάποιοι από αυτούς είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στη «σεισμική διπλωματία» του 1999, μια πολιτική που δοκιμάστηκε στο παρελθόν και απέτυχε. Μπορεί τότε να βάλαμε στην άκρη τις διαφορές μας προσωρινά, ενώ η συμπάθεια για τους σεισμούς που έπληξαν και τις δύο χώρες κράτησε, αλλά τελικά τον τελευταίο λόγο είχε η γεωπολιτική. Αυτό που μας χώριζε από τους γείτονές μας επανήλθε με μεγαλύτερη ένταση.
Οι χώρες δεν χαράσσουν την εξωτερική τους πολιτική με βάση καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, πολύ λιγότερο εάν πρόκειται για φυσικά φαινόμενα. Η εξωτερική πολιτική έχει μόνιμα χαρακτηριστικά συνυφασμένα με την ιστορία και τη γεωπολιτική.
Αν όσοι διαφωνούν με τη βοήθεια που στέλνει η χώρα μας στην Τουρκία δείχνουν τον απάνθρωπο χαρακτήρα τους, όσοι περιμένουν ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει τις μακροχρόνιες διεκδικήσεις της λόγω της «σεισμικής διπλωματίας» είναι αφηρημάδες και ανιστόρητοι. Ρεαλισμός είναι η επίγνωση των ορίων των πράξεών μας.