Τον Ιανουάριο, Βρετανοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ότι είχαν αποκαλύψει μια δραματική κυβερνοεπίθεση στις ταχυδρομικές υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία προκάλεσε «σοβαρή διακοπή» στα συστήματα υπολογιστών που στέλνουν αλληλογραφία στο εξωτερικό. Γρήγορα κατηγόρησαν Ρώσους χάκερ, οι οποίοι φαινόταν να ενεργούν με άδεια, αν όχι με οδηγίες, της ρωσικής κυβέρνησης. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, μετά την παραβίαση ενός φορέα εκμετάλλευσης παραγώγων στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι υπηρεσίες κυβερνοασφάλειας στη Γαλλία και την Ιταλία ανέφεραν επίθεση με ransomware σε χιλιάδες συστήματα υπολογιστών σε αυτές τις χώρες, καθώς και στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Οι ολοένα και πιο δυσοίωνες προειδοποιήσεις από τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι η δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία θα προκαλέσει ποικίλες ρωσικές απαντήσεις θέτει τις υπηρεσίες πληροφοριών σε κατάσταση υψηλού συναγερμού. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μιλούν για τον πόλεμο ως αγώνα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ο Πούτιν δεν το βλέπει έτσι.

Ως επί το πλείστον, ο Πούτιν φρόντισε να κρατήσει τον πόλεμο του κατά της Ουκρανίας εντός των συνόρων αυτής της χώρας για να αποφύγει την άμεση αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ, αλλά αυτή η στρατηγική του δεν του έφερε παρά απογοήτευση. Τώρα φαίνεται έτοιμος να διατάξει μια επίθεση με πρόσφατα κινητοποιημένα στρατεύματα τις επόμενες εβδομάδες, αν και η κακή εκπαίδευση και οι αποφασισμένοι, ολοένα και πιο καλά οπλισμένοι Ουκρανοί υπερασπιστές θα περιορίσουν το τι μπορούν να επιτύχουν. Οι σύμμαχοι της Ουκρανίας, ΗΠΑ και Ευρώπης, έχουν δεσμευτεί να στείλουν άρματα μάχης και συζητούν για μαχητικά αεροπλάνα.

Ο πόλεμος κλιμακώνεται και καθώς η σύγκρουση φτάνει στο τέλος του ενός έτους αυτόν τον μήνα, ο Πούτιν δεν έχει καλές στρατιωτικές επιλογές. Η Ρωσία θα συνεχίσει να τιμωρεί τις πόλεις και τις κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας, αλλά αυτό δεν θα φέρει τον Πούτιν πιο κοντά στη νίκη που υποσχέθηκε και δεν κατάφερε να εκπληρώσει. Ούτε η Ρωσία μπορεί να ασκήσει μεγάλη πίεση στις δυτικές δυνάμεις. Δεν μπορεί να απαλλάξει τη Ρωσία από τις δυτικές κυρώσεις ή να υπονομεύσει τη συνεχιζόμενη στρατιωτική υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία σύντομα.

Ωστόσο, κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι η Ρωσία θα υποχωρήσει. Ο Πούτιν έχει θυσιάσει δεκάδες χιλιάδες ζωές Ρώσων, την ανθεκτικότητα της οικονομίας της χώρας του και την προσωπική του αξιοπιστία στην προσπάθεια να κατακτήσει την Ουκρανία. Ο Πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy, ειλικρινά βέβαιος ότι η Ουκρανία μπορεί να νικήσει τους Ρώσους εισβολείς, δεν προσφέρει αυθεντικές παραχωρήσεις. Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, η Ουκρανία αποτελεί τώρα μια αξιόπιστη απειλή για να ανακτήσει το έδαφος που ανέλαβε η Ρωσία όταν ξέσπασαν για πρώτη φορά οι μάχες το 2014, μια βαθιά ταπείνωση για το Κρεμλίνο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο απογοητευμένος πρόεδρος της Ρωσίας γνωρίζει ότι δεν έχει να χάσει πολλά από την περαιτέρω κλιμάκωση κατά της Δύσης, εφόσον μπορεί να αποφύγει μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση που θα τον ανάγκαζε να επιλέξει μεταξύ της γρήγορης και πλήρους ήττας ή της χρήσης πυρηνικών όπλων. απειλεί την ίδια του την επιβίωση. Γνωρίζει επίσης ότι οι δυτικοί ηγέτες είναι τόσο απρόθυμοι όσο και εκείνος να προβούν σε ενέργειες που μπορεί να έχουν πυρηνικές συνέπειες. Όσο κρατά περιορισμένες τις επιθέσεις του, γνωρίζει ότι η δυτική απάντηση θα παραμείνει επίσης περιορισμένη.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, αντιμετωπίζοντας έντονες εγχώριες πιέσεις να κάμψει τη ρωσική δύναμη, ο Πούτιν θα στραφεί σε ασύμμετρο πόλεμο για να προκαλέσει ζημιά και να προσπαθήσει να αποδυναμώσει την ενότητα του ΝΑΤΟ, αντί να βασίζεται σε στρατιωτική και οικονομική δύναμη που δεν έχει πλέον η Ρωσία. Τους επόμενους μήνες, η Rogue Russia θα γίνει μια παγκόσμια εκδοχή του Ιράν, του πλησιέστερου πλέον συμμάχου του. Υπό κυρώσεις και απομονωμένο, το Ιράν έχει εδώ και καιρό ενεργήσει ως το πιο ενεργό κράτος απατεώνων στον κόσμο χρησιμοποιώντας κατασκοπεία, υποστήριξη της τρομοκρατίας, πολέμους αντιπροσώπων, επιθέσεις με drone και πυραύλους και άλλα μέσα για να προωθήσει τους στόχους του και να επιδεινώσει τους εχθρούς του. Η Ρωσία θα αποδειχθεί πιο τρομερός σπόιλερ, γιατί έχει περισσότερα μέσα για να δημιουργήσει προβλήματα και ένα πυρηνικό οπλοστάσιο που παρέχει αποτρεπτική δύναμη έναντι της εξωτερικής δύναμης.

Οι πυρηνικές απειλές της Μόσχας θα ενταθούν και οι απειλές του Πούτιν θα γίνουν πιο σαφείς. Μπορεί κάλλιστα να κάνει μια επίδειξη μεταφοράς τακτικών πυρηνικών όπλων πιο κοντά στην ουκρανική επικράτεια και να αυξήσει την κατάσταση συναγερμού του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας θα χρησιμοποιήσει πραγματικά αυτά τα όπλα. Πρόκειται κυρίως για απειλές που έχουν σχεδιαστεί για να πείσουν τους ψηφοφόρους στην Ευρώπη και την Αμερική ότι η στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησής τους προς την Ουκρανία γίνεται πολύ επικίνδυνη. Αλλά αυτού του είδους τα παιχνίδια μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος υπολογισμούς και ατυχήματα. Οι απειλές από μόνες τους θα ανεβάσουν τα επίπεδα συναγερμού στο υψηλότερο σημείο τους από την κουβανική κρίση των πυραύλων του 1962 και ο πόλεμος στην Ουκρανία θα κάνει πολύ πιο δύσκολο για τον Πούτιν να υποχωρήσει απ’ ό,τι ήταν για τον Νικίτα Χρουστσόφ πριν από έξι δεκαετίες. (Ο Πούτιν γνωρίζει επίσης ότι ο Χρουστσόφ απομακρύνθηκε από την εξουσία δύο χρόνια αφότου αφαίρεσε τους πυραύλους από την Κούβα.)

Ρώσοι χάκερ έχουν ήδη αυξήσει τις κυβερνοεπιθέσεις σε κυβερνήσεις και ιδιωτικές εταιρείες χωρών που έχουν υποστηρίξει την Ουκρανία. Οι ενεργειακές υποδομές, όπως οι αγωγοί και οι τερματικοί σταθμοί LNG, θα είναι στόχοι δολιοφθοράς. Το ίδιο ισχύει για τις υποδομές επικοινωνιών, όπως τα υποβρύχια καλώδια οπτικών ινών.

Η Ρωσία θα εργαστεί για να υπονομεύσει τις δυτικές εκλογές υποστηρίζοντας και χρηματοδοτώντας την παραπληροφόρηση, τους υποψηφίους που αμφισβητούν την υποστήριξη των κυβερνήσεών τους στην Ουκρανία, ακόμη και τον πολιτικό εξτρεμισμό. Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, η Ρωσία μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει εκστρατείες παραπληροφόρησης όχι μόνο εναντίον των Δημοκρατικών αλλά και εναντίον των Ρεπουμπλικανών αντιπάλων του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές. Η Μόσχα πιθανότατα θα προκαλέσει προβλήματα στα Βαλκάνια, ως ένα τέχνασμα για να αποσπάσει την προσοχή του ΝΑΤΟ από την Ουκρανία.

Ευτυχώς, υπάρχει ένα όριο στο πόσο μακριά είναι πιθανό να φτάσει η Ρωσία. Η Μόσχα μέχρι στιγμής έχει αποφύγει να διεξαγάγει μια μεγάλη σύγκρουση στον κυβερνοχώρο με τις δυτικές κυβερνήσεις από φόβο μήπως χάσει και αυτόν τον πόλεμο. Αυτό πιθανότατα θα παραμείνει έτσι το 2023. Ρώσοι αξιωματούχοι γνωρίζουν ότι οι καταστροφικές επιθέσεις σε δυτικές υποδομές ζωτικής σημασίας που μπορούν εύκολα να εντοπιστούν στη ρωσική κυβέρνηση ή σε συνδεδεμένες ομάδες στον κυβερνοχώρο μπορεί να προκαλέσουν εξαιρετικά επιζήμια αντίποινα. Οι στοχευμένες δολοφονίες δυτικών ηγετών και οι επιθέσεις με πυραύλους ή μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο έδαφος του ΝΑΤΟ παραμένουν επίσης μια γέφυρα πολύ μακριά για μια ρωσική κυβέρνηση που ήδη αντιμετωπίζει σοβαρές συνέπειες από τον πόλεμο.

Υπάρχει μια ασημένια γραμμή για τους στόχους της Ρωσίας: Όπως οι προκλήσεις από το Ιράν έφεραν πιο κοντά τους Άραβες του Κόλπου, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και καθώς η υποστήριξη του Ιράν στον πόλεμο της Ρωσίας ευθυγράμμισε τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης στις σκληρυνόμενες απόψεις τους για την Ισλαμική Δημοκρατία, έτσι και η προσπάθεια της Ρωσίας να παίξει παγκόσμιο σπόιλερ θα συνεχίσει να ενισχύει ιδιαίτερα τη διατλαντική ενότητα. Ωστόσο, οι συνεχείς απειλές της Ρωσίας για την παγκόσμια ασφάλεια, τα δυτικά πολιτικά συστήματα, τον κυβερνοχώρο, την επισιτιστική ασφάλεια και εκατομμύρια Ουκρανούς αμάχους θα απασχολήσουν τους πολιτικούς των ΗΠΑ και της Ευρώπης για τουλάχιστον όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει στην εξουσία.

Ο Ian Bremmer είναι πρόεδρος του Eurasia Group και της GZERO Media και συγγραφέας του «The Power of Crisis».